خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
به گزارش روزنامه صمت: آگابا، پسری که در آب‌های آلوده به جیوه اوگاندا به دنبال طلا می‌شود، می‌داند که هیچ آینده‌ای ندارد. او سال گذشته و پس از مرگ مادرش از خانه گریخت تا تبدیل به یکی از ۱۵ هزار کودکی شود که براساس گزارش‌ها در آب‌های این کشور زندگی خود را وقف یافتن فلز زرد کرده‌اند.
آنها صبح تا شب را در آب‌ها پرسه می‌زنند، خاک‌ها و گل‌ولای را در تشت‌های فلزی می‌گردند تا شاید با تکه‌ای طلا در جیب، شب را با آرامش سر به بالین بگذارند؛ آرامشی کوتاه که پیامدهایی سیاه به دنبال خود دارد. بسیاری از آنها مانند آگابا، معدن را یگانه خانه خود معرفی می‌کنند. آگابا که یکی از قدیمی‌ترین کودکان فعال در این حرفه است، بنابر توصیف سازمان بین‌المللی کار به کاری مشغول شده که به عنوان بدترین شکل بهره‌کشی شناخته می‌شود. قسمت دردناک‌تر داستان آنجا است که سن برخی از کودکانی که با او در «موبنده» کار می‌کنند، از ۸ سال فراتر نمی‌رود. کار آنها به ۱۱ ساعت در روز می‌رسد و این مدت باید روی تشتک‌های خود خم شوند تا شاید به جز شن و گل، چیزی به چشم‌شان بخورد. آنها این فرآیند جانفرسا را باید در حالی انجام دهند که تا قوزک پای آنها را آب و جیوه سمی فراگرفته است. به گزارش گاردین، برخی از این کودکان، مانند آگابا برای خودشان کار می‌کنند. آنها خرده طلاهایی را که پیدا کرده‌اند، پس از پایان هر روز به مردان دلالی می‌فروشند که بر سر معادن می‌آیند تا دستاورد یک روز کودکان را با بهایی اندک، تصاحب کنند. کم سن‌وسال‌ترها به طور معمول برای معدنکارهای مسن‌تر کار می‌کنند. بیشتر آنها از خطراتی که در کمین آنها است، آگاهی ندارند.
