استان آذربایجانشرقی با برخورداری از ۲۴۰ کارخانه قطعهسازی به عنوان یکی از قطبهای این صنعت در کشور معرفی میشود.
اگرچه قطعهسازان بسیاری در این استان مشغول به فعالیت بوده و چرخهای صنعتی آن را میچرخانند اما این روزها مانند دیگر قطعهسازان کشور به دلایل مختلف ازجمله کمبود نقدینگی، تحریمهای اقتصادی، افزایش نرخ ارز و… حال و روز خوبی ندارند. بیتردید از آنجایی که خودرو به عنوان صنعتی پیشران معرفی میشود، به گونهای که فعالیت بیش از ۶۰ صنعت به آن وابسته است، در این بین نمیتوان نقش محوری صنعت قطعهسازی و اثرگذاری آن در خودروسازی را انکار کرد. در این شرایط هرگونه خلل در فعالیت قطعهسازان به طور مستقیم فعالیت صنعت خودرو را نشانه خواهد گرفت.
علاوه بر این مسئله اگر از قطعهسازان استان تهران و آنهایی که رونق را به جادهمخصوصیها میبخشند بگذریم، قطعهسازان دیگر استانها در کنار تامین نیاز خودروسازان، قشر انبوهی از بومیهای خود را به خدمت گرفتهاند و سهم بالایی که در اشتغالزایی دارند، بنابراین آسیب بیتوجهی و مهجور کردن این صنعتگران در کنار ضربه صنعتی، دامن وسیعی از نیروی انسانی ماهر و کارآمد استانها را خواهد گرفت.
قطعهسازی وضعیت مناسبی ندارد
همانطور که پیشتر اشاره شد، استان آذربایجانشرقی بیش از ۲۰۰ واحد قطعهسازی را در خود جای داده است، بنابراین برآورده کردن انتظار قطعهسازان این استان باید مورد توجه قرار گیرد. بر همین اساس رییس انجمن صنایع همگن نیرومحرکه و قطعهسازی کشور در گفتوگو با صمت اظهار کرد: آماری از شرکتهای قطعهسازی در استان آذربایجانشرقی در دسترس نیست اما در تبریز ۲۴۰ کارخانه قطعهسازی وجود دارد که درحال حاضر حدود ۳۰ کارخانه فعال بوده و با ۳۰درصد ظرفیت مشغول به فعالیت هستند. نقدینگی معضلی است که این روزها بیشتر قطعهسازان کشور با آن دستوپنجه نرم میکنند که بخش بسیاری از آن با پرداخت بدهی خودروسازان به این صنعتگران برطرف خواهد شد.