خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
مصرف قراضه آهن در صنعت فولاد کشور میتواند همراه با صرفه اقتصادی بالایی باشد، اما بهدلیل وجود آهن اسفنجی فراوان در کشور فولادسازان تمایل چندانی به آن ندارند. در کشور به ۳میلیون تن قراضه نیاز است،
در حالیکه ۱/۵میلیون تن قراضه در کشور وجود دارد. موضوعی که واردات قراضه را برای فولادسازی ضروری میکند، اما با نبود زیرساخت و اسکلههای تخصصی در این زمینه این واردات میسر نشده است.
قراضه آهن نیازمند حداقل انرژی
با توجه به صرفه اقتصادی که قراضه میتواند به همراه داشته باشد، این صنعت مورد توجه فولادسازان قرار نگرفته است. در اینباره سیدمرتضی مرتضویان، کارشناس اقتصادی بازار قراضه در گفتوگو با صمت اظهار کرد: در صنعت فولادسازی کشور استفاده بهینهای از قراضه وجود ندارد. میزان تولید فولاد در کشور به ۱۸ میلیون تن در سال رسیده است، در حالیکه برای تولید این میزان به ۲۱ میلیون تن فلز نیاز است که ۱/۵ میلیون تن آن از طریق قراضه تامین میشود. مرتضویان به توضیح انواع کورههای ذوب در فولادسازی و خوراکهای آنها پرداخت و گفت: در صنعت ذوب، دو نوع کوره وجود دارد، یکی کورههای قوس الکتریکی که ۷۰ تا ۷۵درصد تولید فولاد کشور از طریق این کورهها انجام میشود و دیگری کورههای القایی هستند. در کورههای القایی با استفاده از قراضه، حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ کیلووات ساعت انرژی الکتریکی مورد استفاده قرار میگیرد و اگر ۵۰درصد آهن اسفنجی به کوره تزریق شود، نهتنها مصرف انرژی ۲۰۰ کیلووات ساعت بر تن افزایش مییابد، بلکه زمان ذوبگیری نیز افزایش خواهد یافت. وی افزود: حال فرض کنید میزان آهن اسفنجی را تا ۸۰درصد افزایش دهیم که در این صورت مصرف انرژی ۱۱۰۰ کیلووات ساعت بر تن انرژی افزایش مییابد. کوره قوس در شرایط استفاده از قراضه، ۴۰۰ تا ۴۳۵ کیلووات ساعت بر تن انرژی مصرف میکند، اما اگر آهن اسفنجی مبنای ذوب و تزریق در کوره باشد، این عدد به ۶۰۰ تا ۶۳۵ کیلووات ساعت بر تن میرسد.
وی تاکید کرد: من مخالفتی با استفاده کوره قوس ندارم و به عنوان یک مزیت باید مورد استفاده قرار گیرد، اما با توجه به این موضوع که در هر دو نوع کوره استفاده از آهن اسفنجی در مقایسه با قراضه، مصرف انرژی بیشتری استفاده میشود، ضروری به نظر میرسد که قراضه پایه ذوب در کورههای فولاد قرار گیرد تا با هزینه و انرژی کمتری ذوب انجام شود. پس ضروری است نگاه خود را به موضوع قراضه تغییر دهیم. این کارشناس اقتصادی بازار قراضه مهمترین دلیل استفاده نکردن از آهن قراضه را انرژی ارزان در ایران عنوان کرد و گفت: بیشتر تولید فولاد کشور از طریق کورههای قوس الکتریکی است که به دلیل ارزان بودن قیمت انرژی در کشور و سنگآهن بهعنوان مواد اولیه، انگیزه استفاده از آهن قراضه در بین تولیدکنندگان کاهش یافته است. در حالیکه استفاده از آهن اسفنجی به انرژی بسیار زیادی نیازمند است. مرتضویان درباره مزیت تولید فولاد در کشور عنوان کرد: وجود سنگآهن فراوان، نیروی انسانی تحصیلکرده و انرژی فراوان در کشور سبب شده فولاد را با میزان انرژی بالا تولید کنیم و قراضه را نادیده بگیریم. در حالیکه کشوری همانند ترکیه بهطور عمده با قراضه فولاد تولید میکند و بالای ۹۰ درصد از کوره قوس استفاده میکند. در حالیکه قیمت انرژی در ترکیه چندین برابر کشور ما است. ترکیه برای تولید فولاد، ۲۳ میلیون تن قراضه وارد میکند، ۱۰ میلیون تن قراضه داخلی دارد و ۳۲ میلیون تن فولاد تولید میکند. وی ادامه داد: به عبارت دیگر، تمام تولید ترکیه بهوسیله قراضه انجام میشود. ترکیه از آهن اسفنجی استفاده نمیکند، اما توان رقابت در بازار جهانی را بسیار بیشتر از ما دارد. این کشور در سال ۲۰۱۵میلادی ۱۶/۵میلیارد دلار از صادرات درآمد داشته است. این فعال بازار قراضه در ادامه عنوان کرد: فولادسازان معتقدند با وجود سنگآهن نیازمند قراضه نخواهیم بود، در حالیکه سنگآهن در کشور ما عیار پایینی دارد و نیازمند غنیسازی است که سبب هزینهبر بودن آن میشود. سنگآهن را باید تبدیل به کنسانتره کنیم که بخشی از آن نیز پرت میشود. کنسانتره تبدیل به گندله میشود که برای تبدیل آن به آهن اسفنجی حدود ۴۶ درصد آن از بین میرود. از اینرو برای تولید یک تن فولاد نیازمند یک تن و ۶۶۰ کیلو سنگآهن هستیم. پس سنگآهن هر اندازه عیار کمتری داشته باشد، سنگآهن بیشتری باید مصرف کرد و انرژی و گاز بیشتری نیز مورد نیاز است. مرتضویان افزود: البته موضوع دیگری که علاوه بر ارزان بودن انرژی در کشور، سبب تمایل تولیدکنندگان به سمت آهن اسفنجی شده، نبود قراضه کافی است. صنعت فولاد در شرایط فعلی حدود ۳میلیون تن قراضه نیاز دارد، اما ۱/۵میلیون تن موجودی قراضه سالانه کشور است. از اینرو نیازمند واردات در این زمینه هستیم. وی در پاسخ به این پرسش که باتوجه به این شرایط آیا واردات قراضه برای کشور ما منطقی خواهد بود، گفت: البته باید یادآور شد که نبود زیرساختهای لازم به منظور واردات قراضه نظیر اسکلههای تخصصی و وجود هزینههای جانبی انبارداری، تخلیه و… موجب شده فعالان بازار فولاد و تولیدکنندگان تمایل به واردات و مصرف قراضه نداشته و گرایش بیشتری به مصرف آهن اسفنجی داشته باشد. بنابراین برای واردات قراضه باید ابتدا زیرساختهای لازم را برای آن مهیا کرد.
