خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
سال‌ها قبل یعنی حدود ۴۰ سال پیش زمانی که صنعت آلومینیوم در ایران جایگاه خود را تثبیت کرد بسیاری از معضلاتی که اکنون گریبان این صنعت را گرفته، وجود نداشت تنها چیزی که مهم به نظر می‌رسید احداث کارخانه‌های شمش آلومینیوم درکشوربود تا این محصول تولید شود
اما پس از سال‌ها که از عمر این صنعت در ایران می‌گذرد با افزایش جمعیت شهرنشینی و افزایش مصرف آلومینیوم مشکلات این صنعت رنگ و بوی دیگری به خود گرفته به‌طوری‌که بسیاری از کارشناسان به چاره‌اندیشی درباره این صنعت می‌پردازند تا با راهکارهای مناسب معضلات این حوزه تا حدی برطرف شود.
ایجاد نیروگاه نزدیک آلومینیوم‌سازی‌ها
علی‌اکبر گلکار، کارشناس آلومینیوم درباره راهکارهای مناسب برای بهتر شدن وضعیت صنعت آلومینیوم در ایران به صمت می‌گوید: مشکلی که از سال‌های پیش تاکنون درصنعت آلومینیوم‌سازی ایران وجود داشته، نبود نیروگاه برق در نزدیکی کارخانه‌های تولید شمش آلومینیوم بوده است. وی می‌افزاید: آنچه در این صنعت اهمیت زیادی دارد این است که کارخانه‌های آلومینیوم باید در کنار خود نیروگاه برق داشته باشند. حدود ۴۰ سال پیش زمانی که صنعت آلومینیوم در ایران به راه افتاد به ذهن کسی خطور نمی‌کرد که کارخانه آلومینیوم نیاز به نیروگاه داشته باشد آن زمان ظرفیت تولید نیروگاه‌ها نسبت به مصارف بیشتر بود به همین دلیل نیروگاه‌ها بدشان نمی‌آمد که یک مصرف‌کننده خوب که مصرف تمیزی از صنعت برق هم دارد به‌عنوان مشتری در قبال میزان برقی که مصرف می‌کند مقادیر زیادی وجه به اداره برق بپردازد. گلکار خاطرنشان می‌کند: رشد جوامع شهری و آمدن روستایی‌ها به شهرها و ایجاد شهرک‌ها و صنایع گوناگون از یک سو و از سوی دیگر همراه نبودن صنعت برق و آلومینیوم و صنایع رو به رشد با یکدیگر باعث شد این معادله برعکس شود به همین دلیل کارخانه‌های آلومینیوم‌سازی با مشکل برق روبه‌رو شدند. این کارشناس آلومینیوم تصریح می‌کند: بنابراین این صنعت به مروز زمان به دلیل نداشتن نیروگاه برق با مشکلاتی از جمله فرسودگی قطعات روبه‌رو شد که نتیجه آن آسیب‌پذیر بودن صنعت آلومینیوم بود از طرف دیگر تحریم‌ها و حضور نداشتن ایران در مجامع بین‌المللی مطرح شد و در نتیجه یک انزوای صنعتی در بخش آلومینیوم کشور به وجود آمد. وی می‌افزاید: در بخش تولید برخی هزینه‌ها ثابت هستند اما هزینه‌های غیرثابت فراوانی هم وجود دارد که بسیاری از کشورها موفق شده‌اند با افزایش تولید، قیمت تمام‌شده محصولات خود را کاهش دهند بنابراین اگر «قیمت در بورس لندن» سقوط کند باز هم این‌گونه کشورها قادر خواهند بود شرایط را تحمل کنند ولی در ایران چنین شرایطی وجود ندارد زیرا قیمت تمام شده محصولات بسیار بالا است. گلکار عنوان می‌کند: در ایران چند ایستگاه تولید آلومینیوم از صفر تا ۱۰۰ وجود دارد که این مسئله در معیارهای بین‌المللی صنعت آلومینیوم برای ما مشکلاتی ایجاد کرده بنابراین درحال‌حاضر صنعتی را که توقع داشتیم آنچنان که باید در ایران ظهور نکرده و به نظر می‌رسد هنوز در این حوزه کاستی‌هایی وجود دارد که باید به مروز زمان برطرف شود. وی تاکید می‌کند: در سال‌های قبل وقتی که می‌توانستیم مواد خوب و مرغوب را از سایر کشورها تهیه کنیم با تحریم‌های گوناگونی روبه‌رو شدیم و کشورهایی مانند بحرین و استرالیا که تامین‌کننده مواد اولیه بسیار باکیفیت برای ما به شمار می‌آمدند دیگر نتوانستند مواد مورد نیاز را در اختیار ما قرار دهند در نتیجه مجبور شدیم از چین محصولات نه‌چندان با کیفیت را خریداری کرده و وارد کشور کنیم. وی تصریح می‌کند: قدم‌به‌قدم به‌دلیل نداشتن قطعات و سرمایه‌گذار برای توسعه، از صنعت اصلی و تعریف شده آلومینیوم دور شدیم و کارخانه‌های ۱۰۰هزار تنی احداث کردیم درصورتی که شرکت‌های رقیب ما در خاورمیانه روزبه‌روز به دلیل داشتن مزیت انرژی توانستند میزان تولیدات خود را افزایش دهند.
