پس از ماهها مذاکره، بالاخره قرارداد جدید ایرانخودرو و پژو امضا شد تا این دو شریک قدیمی پس از سه سال جدایی، فعالیتی دوباره را آغاز کنند. همان طور که از هفتهها قبل پیشبینی میشد، در جریان سفر رئیسجمهوری به فرانسه، ایرانخودروییها نیز شال و کلاه کرده و همراه وی راهی پاریس شدند تا نخستین قرارداد خودروسازی کشور را به امضا برسانند. البته پیش از این، مسوولان بنز نیز با حضور در ایرانخودرو، تفاهمنامهای را با این شرکت به امضا رسانده و بناست تا در آینده، این تفاهمنامه به قرارداد تبدیل شود. ایرانخودرو و پژو اما پس از امضای قرارداد با یکدیگر، بیانیه مشترکی نیز صادر کردند.در این بیانیه آمده است: «این توافق نامه یک هفته پس از لغو تحریمهای بینالمللی بیانگر شروع فصل جدیدی برای طرفین خواهد بود که از سوی شرکتهای انتقالدهنده فناوری و فعالان داخلی نیز مورد حمایت قرار گرفته و در اواسط سال۲۰۱۶ به اجرا درخواهد آمد.» در این بیانیه گفته شده که «پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۰ تولید خودرو در ایران به بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار و در نهایت به دو میلیون دستگاه در سال افزایش پیدا کند. براساس آمار فعلی، تعداد خودروهای پژو موجود در جادههای ایران بیش از چهار میلیون دستگاه است.» در بخش دیگری از این بیانیه آمده «ایران یکی از مولفههای کلیدی استراتژی توسعه شرکت پژو سیتروئن در خاورمیانه و آفریقا و سومین بازار بینالمللی به سرعت در حال رشد این شرکت بهشمار میرود.»
انتقاد به بازگشت پژو
بازگشت پژو به ایران اما کم حاشیه نداشته و پیوند دوباره این شرکت با ایرانخودرو، منتقدان خاص خود را دارد. بخشی از این منتقدان را مشتریانی تشکیل میدهند که اولا از کیفیت خودروهای کنونی فرانسوی به خصوص پژو راضی نیستند و ثانیا نمیتوانند رفتار این خودروساز را در دوران تحریم، توجیه کنند. در واقع ریشه اصلی این نارضایتی را باید در قطع ارتباط ناگهانی این شرکت با خودروسازی کشور جستوجو کرد. پژوییها در حالی اوایل سال ۲۰۱۲ میلادی و همزمان با تشدید تحریمهای غرب علیه ایران، ناگهان همکاری خود با ایرانخودرو را قطع کردند که تا سال ۲۰۱۴ متعهد به ماندن در جاده مخصوص بودند، اما تحتتاثیر دوست آمریکایی شان (جنرال موتورز که بخشی از سهام این شرکت را خرید) از ایران رفتند. با رفتن پژو، ایرانخودرو با مشکلات زیادی در تولید روبهرو شد و روزهای بسیار سختی را در غیاب این شریک فرانسوی تجربه کرد. بحرانی که پس از رفتن پژو، در ایرانخودرو آغاز شد، یکی از سختترین دورانها را برای خودروساز بزرگ کشور رقم زد و سبب شد تولید آبیهای جاده مخصوص به شدت افت کند. اگرچه رفتن پژو تمام علت بحرانی شدن وضعیت ایرانخودرو نبود، اما این اتفاق بدون تردید بیشترین تاثیر را بر اوضاع ناخوش این شرکت داشت، چه آنکه هم سبب کاهش تیراژ شد و هم به توقف تولید برخی خودروها از جمله پژو ۲۰۷ انجامید. جدای از اینها، ایرانخودرو یک شریک معتبر اروپایی را هم از دست داد، آن هم در شرایطی که آمادگی لازم را برای این جدایی نداشت. هر چه هست، «کاهش تیراژ» و «افت کیفیت» دو اتفاق ناخوشایند در ایرانخودرو پس از رفتن پژو به حساب میآید و از همین رو بخشی از مشتریان و کارشناسان و فعالان صنعت خودرو، نسبت به خودروساز فرانسوی موضع گرفته و تاکید داشته و دارند که نباید دوباره به این شرکت اعتماد کرد. انتقادها از پژو به جایی رسید که در مقاطعی حتی صحبت از دریافت غرامت از این شرکت نیز به میان آمد، هر چند نه ایرانخودرو و نه پژو، هیچکدام حاضر به صحبت در مورد این موضوع نشدند. قطع ارتباط با ایرانخودرو اما به ضرر پژو نیز تمام شد، چه آنکه طی سال ۲۰۱۲ میلادی، ۱۰ میلیون یورو از درآمد ماهانه این شرکت کاسته شد تا رفتن از ایران، نقش مهمی در زیان ۵۷۶ میلیون یورویی پژوییها در آن سال داشته باشد. هر چه بود و هر چه گذشت، ایرانخودرو و پژو بلافاصله پس از توافق دو سال پیش ایران و کشورهای ۱+۵ در ژنو، مذاکرات را آغاز کردند تا جبران مافات کرده و فصلی جدید در روابط خود را آغاز کنند. در نهایت نیز در جریان سفر رئیسجمهوری به فرانسه و با وجود مخالفتها، قرارداد جدید ایرانخودرو و پژو به امضا رسید، قراردادی که گفته میشود کاملا متفاوت از گذشته بوده و به نفع هر دو طرف است. این البته در حالی است که دو طرف تا به امروز بر سر کلیات به توافق رسیده و قرار است طی هفته جاری وارد جزئیات قرارداد شوند.