خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
در بیشتر کشورها این بخش خصوصی است که به عنوان سرمایه‌گذار و فعال در حوزه‌های مختلف همچون معدن و صنایع وابسته به آن شناخته شده است.
برای توسعه و افزایش ارزش‌افزوده حاصل از معدنکاری لازم است تا اقدامات بسیاری از جمله تحقیق و مطالعه و همچنین تهیه گزارش فنی و اقتصادی انجام شود. در ایران نیز که ذخایر معدنی فراوانی را در اختیار دارد شاهدیم بخش خصوصی به عنوان یکی از فعالان اصلی و پرتلاش این حوزه شناخته شده است. به گونه‌ای که برخی از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در سطح کلان توانسته‌اند با برخی کشورهای پیشرفته دنیا وارد همکاری مشترک شوند.
نیاز به گزارش فنی اقتصادی
کارشناسان و فعالان این حوزه معتقدند که نیاز به فناوری و سرمایه‌گذاران خارجی برای بخش معدن احساس می‌شود و باید راه را برای ورود آنها به کشور هموار کرد. در این میان بخش خصوصی می‌تواند با کمک دولت و ایجاد فضای امن برای منابع مالی و سرمایه خارجی، همکاری مشترکی با آنها برای راه‌اندازی و اجرای پروژه‌های معدنی داشته باشد.
محمدجعفر صادقی‌پناه، رییس کمیته اکتشافات خانه معدن ایران درباره توان بخش خصوصی برای ارائه یک برنامه و طرح از پیش آماده شده به سرمایه‌گذار خارجی در گفت‌وگو با صمت اظهار کرد: به طور معمول، بخش خصوصی طرح‌های آماده که دارای گزارش فنی اقتصادی یا قابل قبول بانکی باشد را در اختیار ندارد. در نتیجه سرمایه‌گذاران خارجی نیز نمی‌توانند به راحتی برای سرمایه‌گذاری در ایران تصمیم‌گیری کنند. برای رسیدن به اهداف نیاز است تا طرح توجیه اقتصادی داشته باشد. ممکن است برای پروژه الگوی استانداردی وجود نداشته باشد اما باید طرح توجیهی از نظر اقتصادی نشان دهد که سرمایه‌گذاری در چه زمانی به نتیجه می‌رسد و مدت زمان بازگشت آن و سود سالانه آن چقدر بوده، در چند سال و چگونه سرمایه اولیه باز می‌شود؟
او ادامه داد: باید به ریسک‌های طرح نیز توجه کرد. یعنی اگر تغییراتی در عوامل اصلی همچون گزارش فنی اقتصادی به وجوداید چه تاثیری روی طرح‌ها خواهد گذاشت. به عنوان مثال در صورت تغییر قیمت دلار، قیمت فروش ماده معدنی، کم یا زیاد شدن میزان سرمایه موجود در طرح یا هزینه عملیاتی تغییر می‌یابد، باید اثرات آن به شکل کامل پیش‌بینی و مشخص شده تا خارجی‌ها بر اساس آن نسبت به سرمایه‌گذاری در آن اقدام کنند.
صادقی پناه بر این باور است که در کنار تمام اطلاعات مورد نیاز برای طرح باید تضمین لازم برای سرمایه‌گذار وجود داشته باشد. معمولا فکر می‌کنیم که سرمایه‌گذاری تنها به طرح‌های بزرگ مانند احداث کارخانه فولادسازی یا گندله‌سازی، مس یا امثال آن محدود می‌شود. در واقع اینگونه سرمایه‌گذاری‌ها درنهایت با بخش‌های بزرگ کشور همچون دولت وارد مذاکره می‌شوند و وقتی امضای رییس‌جمهور یا وزیر را می‌گیرند به نوعی تضمین خود را به‌دست آورده‌اند و اگر مشکلی برای خروج سرمایه و سودشان ایجاد شود، از طریق دادگاه‌های بین‌المللی و امثال آن می‌توانند به نتیجه برسند.
