به گفته برخی کارشناسان، برنامه ششم توسعه نسبت به برنامه پنجم واقعگرایانهتر تنظیم شده زیرا دولت در برنامه ششم توسعه اهداف سال ۱۴۰۴را نشانه رفته و امیدوار است در این چشمانداز ۲۰ساله رشد ۸درصدی اقتصادی محقق شود از اینرو در برنامه ششم توسعه سازوکارهای تقویت تولید ملی با دقت بیشتری لحاظ شده است.
برنامهریزی برای توسعه در هر کشور با توجه به نیازها، شرایط و متقضیات آن کشور انجام میشود. قانون برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ۱۵ دی ۱۳۸۹ در ۲۳۵ ماده و ۹فصل به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و با ابلاغ در سال ۱۳۹۰ به طور رسمی اجرا شد. براساس زمانبندی قرار بود اجرای این برنامه تا پایان سال ۱۳۹۴ نهایی شود اما از آنجا که این برنامه نتوانست مسیر خود را بهدرستی طی کند یکسال زمان اجرای آن تمدید و پایان اجرای آن به سال ۱۳۹۵ موکول شد. حال این پرسش مطرح است که برنامه پنجم توسعه چه معایبی داشت که در عمل چندان موفق نبود و درنهایت باعث شد تنظیم برنامه ششم در دولت روحانی از سوی کارشناسان با حساسیت بیشتری دنبال شود؟
احمد پورفلاح، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن تهران در گفتوگو با صمت در پاسخ به نقاط ضعف برنامه پنجم توسعه گفت: ویژگی یک برنامه خوب این است که در پایان دوره مقرر کمترین انحراف را در اجرا داشته باشد. متاسفانه در گذشته در برنامههای بودجهای ما انحرافات و جابهجایی ردیفهای بودجه بسیار بود؛ به عنوان مثال برنامه بودجه عمرانی کشور بهتدریج کاهش پیدا کرد و همین بودجه کاهشیافته نیز محقق نشد. وی در ادامه افزود: به نظر من در تنظیم برنامه ششم توسعه نگاه واقعگرایانه غالب شده است. هر چند که هنوز بحث توافقهای هستهای ما چندان مشخص نیست اما این برنامه توسعه در کشور اجراییتر، عملیاتیتر و فراگیرتر تنظیم شده است. با توجه به شرایط روز و اطلاعات بهدست آمده، دولت یازدهم در نظر دارد که در برنامه سال ۹۵ بازنگریهایی انجام دهد و اصلاحیه خود را به مجلس شورای اسلامی تقدیم کند. پورفلاح اظهار کرد: از دید من در برنامه ششم توسعه، نقش و حضور بخش خصوصی بسیار پررنگتر شده است. البته امیدوار هستم قضاوت من در پایان سال باطل نشود و این خوشبینی ادامه داشته باشد و دولت بتواند پیشبینیهایی که در برنامه یک ساله ۹۵ و پنج ساله توسعه کرده را تحقق بخشد.