به گزارش سرویس اقتصادی جام نیـوز، آمارها نشان میدهد از هر دو نفر که به دانشگاه رفتهاند یکی هدفی نداشته و خانهنشین شده، میلیونها نفر فقط برای مدرک درس خواندهاند و نرخ بیکاری زنان فارغالتحصیل به ۶۵.۵ درصد رسیده است.
موضوع اشتغال فارغ التحصیلان در سالهای اخیر یکی از چالشهای بزرگ کشور در مسئله بیکاری شده و دولتها مرتبا پیرامون آن سخن میگویند. با این وجود، حل مسئله بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی چند راه مشخص دارد که غیر از آن کار خاصی نمیتوان کرد و نباید امیدوار به حل مشکلات اشتغالی جوانان درس خوانده بود.
اولا اینکه باید روند رو به رشد ورود به دانشگاه و رقابت شکل گرفته بین دانشگاههای مختلف در جذب دانشجو متوقف شود، آموزشها کیفی و بر اساس نیاز بازار کار باشد و عملکرد جزیرهای آموزش عالی کشور و بیتوجهی به نیازهای روز بازار کار نیز اصلاح شود.
همچنین از زمان مدرسه به بچهها بیاموزند که دانشگاه رفتن آخر آرزو و بالاترین درجه موفقیت نیست و بسیاری اتفاقا اگر راه دانشگاه را نروند در آینده فرد موفقی خواهند بود. به جای برگزاری دورههای نمایشی آموزش شغلی در مدارس، اقداماتی عملی در این زمینه صورت گیرد و مسئله مهارت شغلی برای فرزندان کشور مهم جلوه داده شده و مباحث تئوریک تحصیلی به سمت مباحث عملی و مهارتی سوق یابد.
در مدارس به افراد کمک شود تا با شناسایی استعدادها و علایق شان در آن مسیر گام بردارند و روند به نحوی باشد که فرد در پایان دوره متوسطه، دورنمای روشنی از آینده شغلی برای خود داشته باشد و خلاصه اینکه فرد با اطمینان خاطر بداند باید در چه مسیری گام بردارد.