در واقع دولت گذشته با تبدیل منابع پس انداز عمومی به مصارف ،مثل تبدیل منابع بانکی به دارایی های با درجه نقد شوندگی پایین مثل مسکن مهر بر این محدودیت افزود. از سوی دیگر با ایجاد تعهدات ثابت و تضامین ثابت موجب شد منابع بیشتری برای مصارف غیر نقدشونده هدایت شود.
ایمان نوربخش کارشناس بانکی در این رابطه می گوید: « به نظرمن ریشه مشکل در سیستم بانکی این است که بانکها در سالهای گذشته فعالیت های مخاطره آمیزی انجام دادند.یعنی در دارایی هایی سرمایه گذاری کردند که ریسک بالایی داشت و نتوانستند به سود برسند. شبیه این اتفاق را در سال ۲۰۰۸ در آمریکا و اروپا داشتیم که هنوز اروپایی ها با آن درگیرند.فکر می کنم وضعیت ما به همین مسیر رفته است. چون عمده دارایی های بانکها به صورت وام هایی است که یا به دولت یا به شرکت های دولتی پرداخت شده و برنگشته است و بخش قابل توجهی هم به ملک و ساختمان رفته و موجب حباب املاک در چند سال اخیر شده است.»
این کارشناس بانکی با بیان اینکه این حباب در آستانه ترکیدن است،اضافه می کند:« در حال حاضر این املاک مشتری ندارد.اغلب این پروژه ها هم پروژه های تجاری سنگین است.در همین تهران ببنید چند پروژه تجاری بزرگ داریم.مگر چقدر ظرفیت خرید و فروش داریم؟ بانکها در این پروژه ها مشارکت کرده اند و منابع در این پروژه ها قفل شده است.»