خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
ارتباط با شرکت‌های معتبر خودروسازی و انتقال فناوری
روش‌های انتقال فناوری، بسته به نوع فناوری و شرایط انتقال‌گیرنده و انتقال‌دهنده آن متفاوت و در برخی موارد بسیار متنوع است. بررسی مکانیسم‌های موجود در انتقال فناوری می‌تواند بر توانمندی و رشد واحدهای تحقیق و توسعه بخش خودروسازی تاثیر بسزایی داشته باشد. در این میان می‌توان به طبقه‌بندی‌های مختلفی نظیر تقسیم آن به روش‌های مستقیم و غیرمستقیم، درونی و بیرونی، رسمی و غیررسمی، تجاری و غیرتجاری و… اشاره کرد. آنچه در صنعت خودرو بررسی می‌شود انتقال فناوری به شکل رسمی یا غیررسمی است. در انتقال فناوری به شکل رسمی، شرکت‌های دریافت‌کننده فناوری با برقراری ارتباط مستقیم با صاحبان فناوری، فناوری موردنظر را دریافت می‌کنند.
روش‌های رسمی انتقال فناوری در صنعت خودروسازی به شکل‌های مختلف انجام می‌شود. لیسانس، نخستین روش انتقال فناوری است که در این حالت یک شرکت امتیاز تولید خاصی را از شرکت دیگری دریافت می‌کند. این، روشی معمول برای کشورهای درحال توسعه برای صنعتی شدن (جایگزینی واردات) است و درباره فناوری‌های نوظهور (توسعه رقابت‌پذیری) برای کشورهای پیشرفته به‌شمار می‌رود. در صورت تسلط نداشتن مذاکره‌کنندگان، این روش بسیار پرهزینه است و معمولا مبلغی به‌عنوان حق امتیاز (معادل ۱۰۰ واحد قیمت محصول) یا به‌عنوان تولید هر محصول (حداکثر ۳درصد قیمت محصول) درنظر گرفته می‌شود.
اکتساب روشی دیگر برای انتقال فناوری است. در این حالت یک شرکت از شرکت دیگر و با واسطه فناوری موردنیاز خود را اخذ می‌کند. در روش اکتساب از طریق آموزش نیز شرکت متخصصانی را با شرایط فنی ویژه استخدام می‌کند یا از شرکت دیگری می‌خواهد تا نیروهای متخصص را در اختیار وی بگذارد.
در روش اکتساب و ادغام که روش دیگری از انتقال فناوری به‌شمار می‌رود، یک شرکت با شرکت دارنده فناوری دیگری ادغام شده و شرکت جدیدی از ترکیب دو شرکت قبلی به وجود می‌آید. در روش سهام اقلیت یک شرکت بخشی از سهام شرکت عرضه‌کننده فناوری را خریداری می‌کند، اما در مدیریت آن نقشی ندارد.
اما در روش خدمات مهندسی که در جهت ایجاد یک پروژه صنعتی و تولیدی به کار می‌آید به‌طور معمول این خدمات توسط موسسات مهندسی باتجربه در امر موردنظر یا فروشندگان ماشین‌آلات ارائه می‌شود.
در روش قرارداد تحقیق و توسعه نیز یک شرکت هزینه انجام پروژه‌های پژوهشی را در مرکز دانشگاهی و تحقیقاتی به عهده می‌گیرد تا فناوری خاصی توسعه یابد اما سرمایه‌گذاری مشترک روشی دیگر برای انتقال فناوری از کشورهای دارای فناوری است که در این حالت دو شرکت مختلف به منظور نوآوری در فناوری، شرکت سومی را به وجود می‌آورند و در سود و زیان شرکت سوم شریک می‌شوند.
در روش همکاری فنی نیز دو شرکت توانایی‌های فناوریک خود را برای رسیدن به محصولی جدیدتر به اشتراک می‌گذارند و در روش تحقیق و توسعه مشترک نیز در زمینه فناوری خاصی اقدام به ایجاد مرکز تحقیق و توسعه مشترک می‌کنند اما در روش سرمایه‌گذاری در پژوهش، یک شرکت در زمینه پژوهش برای خلق فناوری جدید در مراکز پژوهشی سرمایه‌گذاری می‌کند. اما در همین حال کنسرسیوم، شبکه‌سازی، برون‌سپاری و Spin Offنیز از دیگر روش‌های انتقال فناوری به شمار می‌روند که در روش نخست، تعدادی شرکت و موسسه عمومی برای دستیابی به هدف خاصی در زمینه نوآوری فناوریکی با یکدیگر همکاری می‌کنند اما سهامی بین آنها رد و بدل نمی‌شود.
