خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
اما در روش دوم، یک شرکت شبکه ارتباطی با اشخاص و شرکت‌های دیگر ایجاد می‌کند تا بتواند همواره در جریان نوآوری‌های فنی و تکنیکی آنها باشد.
در روش برون‌سپاری یک شرکت فعالیت‌های فنی را به خارج از خود انتقال می‌دهد و تنها محصول مورد نیاز را دریافت می‌کند.
این روش به‌طور معمول به دلیل ارزانی نیروی کار در کشورهای دیگر مورداستفاده قرار می‌گیرد. اما در روش Spin off شرکت‌هایی در کنار مراکز تحقیقاتی یا دانشگاه ایجاد می‌شوند و نوآوری فناوری آنها را تجاری می‌کنند. این روش‌ها که روش‌های مرسوم انتقال فناوری در صنعت خودرو هستند، به طور تقریبی در تمام شرکت‌های خودروسازی مرسوم بوده و مورداستفاده قرار می‌گیرد.
میزان اهمیت و درجه تاثیرپذیری هر یک از روش‌های انتقال فناوری به عواملی چون ماهیت فناوری مورد نیاز و توانایی ظرفیت کشور دریافت‌کننده فناوری برای یادگیری و جذب دانش فنی فناوریک بستگی دارد.
انتخاب روش انتقال فناوری نیز هزینه‌ها و فواید فناوری انتقال یافته را مشخص می‌کند. بنابراین به طورکلی روش‌های گوناگون انتقال فناوری را می‌توان به‌وسیله بعضی از عوامل مهم مانند اهداف انتقال‌دهنده و گیرنده فناوری، سطح توانایی‌های مدیریتی و ظرفیت‌های فناوریک کشور دریافت‌کننده، اندازه بازار در دسترس و سرعت تحولات فناوری مشخص کرد.
در حال حاضر در ایران از برخی روش‌های بیان شده ازجمله لیسانس، اکتساب، اکتساب از طریق آموزش و… برای انتقال فناوری در صنعت خودرو استفاده شده است و تا به حال صنایع خودروسازی هزینه‌های زیادی در این زمینه صرف کرده‌اند، اما با توجه به آنکه تمرکز اصلی شرکت‌های خودروسازی به فروش در بازارهای داخلی بوده است، انتقال فناوری به شکل کامل و جدی بین شرکت‌های ایرانی و شرکت‌های صاحب فناوری انجام نشده است و شرکت‌های خودروساز حتی برای تولید خودروهایی که سال‌ها از خرید لیسانس آنها می‌گذرد، همچنان وابسته به صاحبان فناوری هستند بنابراین میزان روابط دیپلماسی ایران با کشورهای مختلف، تاثیر بالایی در میزان تولید شرکت‌های خودروسازی دارد که می‌توان این موضوع را به روشنی از کاهش چشمگیر تولید خودرو در سال‌های اخیر به‌دست آورد.
