همایش ارتقای دانش تشکلگرایی توسط کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران برگزار شد
کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران با دعوت از دبیران تشکلهای صنعتی و معدنی بخش خصوصی، جلسهیی برای هماندیشی در باب «ارتقای دانش تشکلگرایی و همافزایی مطالبات بخش خصوصی» ترتیب داد. در این نشست که با حضور مهدی پورقاضی، رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران، و محمدرضا مرتضوی، رییس خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران برگزار شد، دبیران تشکلهای بخش خصوصی به طرح انتظارات و نیز چالشهای فعالیت تشکلی در کشور پرداختند. درخواست اغلب آنها نیز این بود که اتاق بازرگانی تهران نسبت به تربیت نیروی انسانی متخصص برای فعالیت در تشکلها
اقدام کند.
در ابتدای این نشست، مهدی پورقاضی با اشاره به شکلگیری کارگروهی از نمایندگان تشکلهای صنعتی ذیل کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران، گفت: در سال ۱۳۹۴ این کارگروه تشکیل شد و تشکلهای صنعتی نمایندگان خود را برای حضور در این کارگروه اعزام کردند. در این کارگروهها راجع به مشکلات تشکلها بحث شد و مطالبات آنها از طریق کمیسیون و اتاق تهران مورد پیگیری قرار گرفت. اما عملا در سالهای بعد از مشارکت تشکلها کاسته شد و این کارگروه نوپا به تعطیلی کشیده شد. اکنون در سال ۱۳۹۶ این ضرورت را احساس میکنیم که اتاق تهران باید رابطه خود را با تشکلها تقویت کند.
رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران با اشاره به اینکه بخشی از مشکلات تشکلها بیرونی بوده و در میان اغلب آنها مشترک است، افزود: تنها تعداد معدودی از تشکلها به مشکلات داخلی خود توجه نشان میدهند. از جمله اینکه تشکل تا چه حد توانسته است، رضایت اعضای خود را جلب کند.
او در بخش دیگری از سخنانش بار دیگر از هدف اتاق برای برقراری ارتباطات قویتر با تشکلها سخن گفت و افزود: اتاق تهران به دنبال آن است که از تشکلها حمایت کند و این حمایت صرفا به معنای حمایت مالی نیست. نظر ما این است که عملکرد تشکلها مورد آسیبشناسی قرار گیرد. انتظار این است که صنعت رقابتپذیر شود و به نظر میرسد، رقابتپذیری در شمار موضوعات حاد کشور قرار دارد. او این بخش از سخنانش را با طرح این پرسش به پایان رساند که اتاق تهران چگونه میتواند به ارتقای توان تشکلها کمک برساند؟
تنگناهای تشکلهای صنعتی
در ادامه این جلسه حسین حقگو، کارشناس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران، پشت تریبون ایستاد تا گزارشی درباره وظایف و چالشهای پیش روی فعالیت تشکلها ارائه کند. او گفت: تشکلهای صنعتی برای برقراری ارتباط میان اعضا جهت افزایش سطح آگاهی و آشنا کردن آنها با مسائل جاری و ارتقای توان چانهزنی با دولت و نهادهای دولتی و موسسات مرتبط داخلی و خارجی فعالیت و تلاش میکنند.
او افزود: عمده اهداف و وظایف تشکلهای صنعتی در ایران، گردآوری آمار و اطلاعات مربوط به صنعت مربوطه، همکاری با سازمانهای دولتی و نهادهای وابسته به دولت، رسیدگی و کوشش در رفع اختلافات بین اعضا و سایر اشخاص طرف قرارداد با آنها، کوشش در جهت استیفای حقوق وخواستههای مشروع و قانونی اعضا و ارائه نظرات مشورتی و حقوقی در خصوص لوایح و طرحهای مربوط به قوانین مختلف به سازمانهای دولتی و مراجع ذیربط است.
حقگو سپس به تنگناهای تشکلهای صنعتی که بخشی از آنها ناشی از محیط بیرونی تشکلها، نظیر قوانین و مقررات حاکم، و بخشی ناشی از بافت داخلی و کمبودهای تخصصی و مدیریتی یا نواقص ارتباطی تشکلهاست اشاره کرد و در توضیح تنگناهای درونی گفت: بطور کلی تنگناهای درونی را میتوان به چهار دسته تنگناهای فرهنگی و اجتماعی، مشکلات مالی، مشکلات ارتباطی و اطلاعرسانی و مشکلات مربوط به آموزش و تحقیقات تقسیم کرد.
وی با طرح این مباحث به سراغ راهکارهای پیشنهادی برای رفع این تنگناها رفت. از نظر او، تدوین اصول اخلاق حرفهیی برای تشکل صنعتی و اعضا، مدون ساختن ماموریت، اهداف و استراتژیهای تشکل، استفاده از افراد توانمند و متخصص در کادر اجرایی تشکل، مشخص کردن نوع و نحوه ارتباط تشکل با عضای سایر تشکلها، نهادها و سازمانهای اثرگذار بر صنعت مربوطه، رعایت اصول بودجهریزی در برنامههای سالانه تشکل، ترویج و احیا هر چه بیشتر روحیه مشارکت در اعضا، کوشش در جهت ایجاد بانک اطلاعاتی در تشکل، آموزش مستمر کادر اجرایی تشکل و متنوع ساختن راههای تامین منابع مالی تشکل ازطریق ارائه خدمات مختلف از جمله راهکارهایی است که میتواند به بهبود کارکرد تشکلها کمک کند.