تغییر قوانین کهنه در اولویت باشد
سیده فاطمه مقیمی، عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران
بهطور قطع عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی، دروازههای جدیدی از اقتصاد جهانی را به روی ایران باز میکند؛ اما نباید از یاد ببریم که پذیرش درخواست و پیوستن ایران به جمع کشورهای عضو این سازمان کافی نیست و باید زیرساختهای لازم برای حضور موثر در سازمان تجارت جهانی را فراهم کنیم. یکی از موارد قابل توجه در این زمینه تعرفههاست و یکسانسازی نرخ ارز نیز از دیگر مسائلی است که هنوز اقدامات لازم درباره آن انجام نشده است. با عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی، دروازههای کشور به روی کالاهایی که پیشتر گرانتر از قیمت واقعی بهدست ما میرسید، باز میشود، در بخش تولید این امکان فراهم خواهد شد که مواد اولیه مورد نیاز با قیمت مناسبتری به دستمان برسد و از طرف دیگر تسهیل واردات مواد اولیه مرغوبتر و استفاده از آن میتواند به افزایش کیفیت کالاهای ایرانی منجر شود و زمینه را برای ارتقای صادرات فراهم کند. اما در صورتی که بدون آمادگی موضوع عضویت در سازمان تجارت جهانی را پیگیری کنیم، به تولید داخلی آسیب میزنیم. قدرت حضور ایران در بازارهای بینالمللی و فضای تجارت جهانی بدون تقویت تولید داخلی و رفع موانع کسبوکار بهطور قابلتوجهی کاهش پیدا میکند. ایران میتواند از فاصله زمانی که بین عضویت ناظر تا عضویت دائمیاش وجود دارد برای بروز کردن مقررات و قوانین استفاده کند. قوانین ایران کهنه است و نیاز به بازنگری دارد تا قابلیت جمع شدن و در یک سبد قرار گرفتن با قوانین بینالمللی را پیدا کند. تغییر قوانین کهنه باید در اولویت باشد. این قوانین امکان اجرایی شدن با تبصرهها و بخشنامههای متعدد را در ایران هم ندارد چه برسد به اینکه بخواهیم آن را با مقررات روز دنیا تلفیق کنیم. فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در آخرین اظهارنظر از عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی حمایت کرده و این موضوع مثبتی است که به رفع چالشهای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی کمک میکند. پیش از این بزرگترین مشکل ما در پیوستن به «دبلیوتیاو» موضعگیری ایالات متحده امریکا بود اما با آغاز دوره پسابرجام نگاه دنیا نسبت به ایران تغییر کرده است.
بیانصافی درباره «برجام»
رضی حاجی آقامیری، رییس کمیسیون توسعه صادرات اتاق بازرگانی ایران
اعلام حمایت اتحادیه اروپا از عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی یکی از دستاوردهای برجام است. برجام همان چیزی است که امروز در کشور ما متاسفانه با بیانصافی درباره آن قضاوت میشود و تبلیغات منفی علیه آن شکل میگیرد؛ درحالیکه برجام باعث تغییر نگاه کشورهای دنیا به ایران در فضای جهانی اقتصاد شده است. این تغییر نگاه باعث شده جامعه جهانی موافقتش را برای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی اعلام کند و این اتفاق خوبی است اما صرف موافقت کشورها برای عضویت در «دبلیوتیاو» کافی نیست و در این مسیر نیازمند تغییر ضوابط داخلی و مهیا شدن بخشهای مختلف اقتصاد کشور هستیم. به هر حال موافقت نکردن اتحادیه اروپا با عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی یک مسئله بود که اکنون باید اعلام حمایت این اتحادیه از ایران را به فال نیک گرفت و در ادامه شرایط را برای حضور موثر مهیا کرد. ایران باید ضوابطی را رعایت کند تا مشمول امتیازهای سازمان تجارت جهانی شود اما موافقت اتحادیه اروپا هم مسئله حائز اهمیتی است و به نظر میرسد کشورهایی که در مذاکرات هستهای با ایران تعامل کردند و نتیجه آن اجراییشدن برجام بود، حاضرند روابط سازندهتری با کشورمان برقرار کنند. نباید مسائل داخلیمان را با مسائل بینالمللی یکی کنیم واگر مشکلاتی در صادرات وجود دارد که ناشی از معضلات و قوانین داخلی است، راهحلهای آن را در فعالیتهای بینالمللی جستوجو کنیم. تنها در صورت انجام این تفکیک است که انتظارات غیرواقعی از عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی در مجموعه فعالان اقتصادی و مردم شکل نمیگیرد. اینکه ارز ما تکنرخی نیست یا محدودیتهایی درحوزه تجارت داریم ناشی از مسائل بینالمللی نیست و هیچ ربطی به برجام یا عضویت ما در «دبلیوتیاو» ندارد. باتوجه به این مسئله باید تمامی مشکلات را در جای خود بررسی کرد و انتظارات را بر مبنای واقعیات تنظیم کرد. حتی اگر اتحادیه اروپا از موضع استقلال در این زمینه صحبت کرده باشد و امریکا با کشورهای اروپایی همنظر نباشد باز هم حمایت این اتحادیه از ایران اتفاق خوبی است، به این دلیل که گروه قابل توجهی از کشورهای غربی را با خود همراه کردیم و اگر بخواهیم میتوانیم با ایالات متحده امریکا هم وارد گفتوگو شویم و نظر مساعدش را برای عضویت ایران در «دبلیوتیاو» جلب کنیم. اینکه ما با ایالات متحده امریکا رابطهای مستقل از دیگر کشورهای جهان داریم یک حقیقت است و مسئلهای است که باید به آن توجه کنیم.