خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
در شرایطی که کارشناسان صنعت الماس خبر می‌دهند تا سال ۲۰۱۹ میلادی (۱۳۹۸ خورشیدی) تقاضا از عرضه بیشتر شود، بزرگترین معادن جهان بدون هیچ تغییری در روند فعالیت خود به تولید این سنگ قیمتی مشغولند.
به نقل از صمت، وب‌سایت معدنی و انگلیسی زبان ماینینگ ۱۰ مورد از برترین معادن الماس جهان را از نظر میزان و ارزش بازدهی گردآوری کرده است. این گردآوری بر مبنای داده‌هایی که پل زیمنسکی کارشناس و تحلیلگر صنعت الماس ارائه داده، انجام شده است.
جوآنگ؛ بوتسوانا
در سال گذشته میلادی جوآنگ ۱۱میلیون و ۹۷۵هزار قیراط الماس به ارزش ۲هزار و ۳۴۷میلیون دلار تولید کرد. جوآنگ غنی‌ترین معدن الماس در جهان است و در جنوب مرکزی بوتسوانا در دره رود نالِدی در بیابان کالاهاری قرار دارد. پهن‌ترین نقطه عرض آن به ۲ کیلومتر می‌رسد و کامیون‌های ۳۰۰ تنی از دامنه‌های شیب‌دار آن بالا می‌روند. جوآنگ که «شاهزاده معادن» نام دارد، در سال ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۱ خورشیدی) بازگشایی شد و به‌دنبال این اتفاق رونق تجارت الماس باعث شد بوتسوانا از یکی از فقیرترین کشورهای جهان به یکی از ثروتمندترین کشورهای افریقا تبدیل شود.
جوبیلی؛ روسیه
جوبیلی ۹میلیون و ۲۳۱هزار قیراط به ارزش ۱هزار و ۴۳۱میلیون دلار الماس در سال ۲۰۱۶ میلادی تولید کرد و متعلق به شرکت الروساست که برترین شرکت استخراج‌کننده الماس بر مبنای میزان بازدهی به قیراط در جهان به شمار می‌آید. معدن جوبیلی که یوبلیانا هم نامیده می‌شود از سال ۱۹۸۹ میلادی (۱۳۶۸ خورشیدی) در حال بهره‌برداری است و از نظر مساحت بین بزرگترین معادن الماس جهان جای می‌گیرد.
اُراپا، بوتسوانا
اُراپا که نهمین معدن بزرگ الماس جهان از نظر میزان ذخایر و بزرگترین معدن جهان از نظر مساحت است در سال گذشته میلادی ۷میلیون و ۹۳۱هزار قیراط الماس به ارزش ۷۵۳میلیون دلار الماس تولید کرد.از این معدن از سال ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰ خورشیدی) بهره‌برداری می‌شود و مالک آن شرکت معدنی «دبس‌وانا»، حاصل سرمایه‌گذاری مشترک «دی‌برز» و دولت بوتسواناست.
درحال‌حاضر اُراپا از عمق ۲۵۰ متری استخراج می‌شود و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۶ میلادی (۱۴۰۵ خورشیدی) به عمق ۴۵۰ متری برسد.
اینتِرنَشنال، روسیه
اینترنشنال که «اینترناسیونالی» نیز خوانده می‌شود، ۳میلیون و ۹۴۸هزار قیراط الماس به ارزش ۸۲۹میلیون دلار تولید کرد. ۱۸سال از آغاز بهره‌برداری آن می‌گذرد و برآورد شده که تا ۲۰۲۲ میلادی (۱۴۰۱ خورشیدی) امکان بهره‌برداری از آن وجود داشته باشد.