واگذاری سهام شرکتهای بزرگ نفتی تردیدهایی را در ارتباط با ادامه دامنه سرمایهگذاریهای نفت و گاز ایجاد کرده چراکه روشن نبودن وضع بازار نفت و گاز که سالها طول میکشد تا به دوران طلایی خود بازگردد، نشان میدهد این شرکتها قصد دارند برنامههای مهم خود را در حوزه انرژی تغییر دهند.
این شرکتها که فرآیندسازان بازار انرژی هستند با برنامههای آیندهپژوهانه سعی دارند با تداوم روند مصرفگرایی در کشورهای تولیدکننده، تئوری استقلال نیمکرهای را عملیاتی کنند. گفتنی است این واگذاریها از پیش از دهه ۹۰ میلادی با اقدام استاتاویل و با هدف تغییر ساختاری و تبدیل این شرکت از دولتی به خصوصی و ورود به بازار جهانی انجام شد. اما نکتهای که در واگذاری داراییهای نفتی این شرکتها مورد تردید است این است که به تازگی شرکتهای بینالمللی که سوپر منیجرهای بازار نفت و گاز جهان هستند اقدام به این واگذاری کردهاند. چنانچه چندی پیش رویترز خبر از واگذاری نیمی از سهام خط لوله شرکت سینوپک چین داد که به منظور اجرای بخشی از برنامه اصلاحی پکن (فشار به شرکتها برای بالابردن بهرهوری خود و افزایش سرمایهگذاری زیرساختی در زمینه گاز) انجام شد. سینوپک که دومین شرکت بزرگ نفت و گاز چین است، قصد دارد ۵۰درصد از سهام پروژه خط لوله «سیچوآن-شانگهای» را پس از تکمیل، واگذار کند. دولت چین مایل به افزایش سرمایهگذاری در شبکههای ۹۰ هزار کیلومتری گاز این کشور است که کمتر از یکپنجم شبکه گاز امریکا است. از طرفی خبرها حاکی از آن است که شرکتهایی چون شورون و چپستیک امریکا نیز اقدام به واگذاری سهام خود کردهاند که بیشک به دلیل کاهش قیمتنفت نیست و عوامل دیگری در این واگذاریها تاثیرگذار بودهاند.