تولید و صادرات گاز ایران در مدار جهانی شدن

در این یادداشت به قلم عطیه لباف آمده است: تمام این مشکلات از توسعه لاک پشتی طرح های گازی از قبیل استحصال و پالایش گاز، ایجاد خطوط انتقال و ایستگاه های تقویت فشار طی دهه های اخیر سرچشمه می گرفت و اگر قرار بود دولت یازدهم نیز با همان آهنگ قبلی طرح های تولید و گازرسانی را اجرایی کند اکنون در نبود گاز کافی بخش بزرگی از اقتصاد ایران به زانو درآمده بود. دولت یازدهم توانست با اولویت بندی فازهای نیمه کاره میدان مشترک پارس جنوبی علاوه بر افزایش برداشت گاز از یک مخزن مشترک گازی میان ایران و قطر امنیت گازرسانی و صادرات گاز را تأمین کند و ضمن کاهش حجم مصرف سوخت های میان تقطیری و آلودگی های ناشی از آن فرصت صادرات این محصولات را فراهم کند. درحالی که پیش از این مجبور به واردات این سوخت گران قیمت و پرداخت ارز بابت خرید آن از خارج از کشور بودیم. البته رسیدن به جایگاه فعلی آن هم در اوج تحریم ها و سخت ترین شرایط کشور کار ساده ای نبود و برای شرایط کنونی صنعت گاز مسئولان وزارت نفت از جان خود مایه گذاشتند. در ادامه نگاهی به اهم فعالیت هایی که طی سه سال گذشته در این صنعت رقم خورد، می اندازیم.
جهش تولید در پارس جنوبی
میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین میدان گازی جهان است که بخشی از مخزن آن در ایران و بخش دیگر آن در قطر قرار دارد. وزیر نفت، پارس جنوبی را این طور توصیف می کند: فرض کنید یک کوه از سکه های طلا میان ایران و قطر قرار گرفته و هر روز شریک قطری تا جایی که امکان دارد از این کوه سکه بر می دارد. ارتفاع کوه مدام در حال کاهش است اما در همین حال ما سال ها دست روی دست گذاشته ایم و نتوانسته ایم حق خود را بگیریم. قطعاً برای آیندگان این عقب ماندگی در تولید از میدان مشترک پارس جنوبی یکی از تأمل برانگیز ترین بخش های تاریخ کشور و نماد بی تدبیری خواهد بود. در دهه ۱۳۷۰، وقتی پای ایران به پارس جنوبی باز شد قطر از این میدان، گاز استحصال می کرد اما با وجود این فاصله سرعت اجرای فعالیت های توسعه ای ایران بسیار کند بود، به طوری که بعد از گذشت بیش از یک دهه یعنی در ابتدای دولت یازدهم حجم تولید گاز ایران از پارس جنوبی در رقمی حدود ۲۵۴ میلیون مترمکعب در روز خلاصه می شد اما در همین مقطع قطر بیش از ۵۰۰ میلیون متر مکعب در روز گاز از پارس جنوبی تولید می کرد.