جانمایی نامناسب
در همین حال رضا زائرحیدری، کارشناس صنعت فولاد نیز به صمت میگوید: یکی از مشکلات کارخانههای فولاد ایرانی این است که جانمایی آنها مناسب نیست درواقع به دلایل مختلفی واحدهای فولاد ایران دور از دریا ساخته شده است این درحالی است که واحدهای فولادسازی در سایر کشورها با چنین مشکلی روبهرو نیستند و موضوع جابهجایی و همچنین استفاده از آب برای کارخانههای تولیدکننده فولاد داخلی مشکل ایجاد کرده است. زائرحیدری معتقد است زیرساختها متناسب با توسعه ظرفیت فولاد افزایش نیافته در حالی که تولید فولاد افزایش پیدا میکرده و باید شرایط حمل ریلی نیز فراهم شود این درحالی است که حجم بالایی از جابهجایی محصولات فولادی و مواد اولیه از طریق جاده انجام میشود که این امر منطقی نیست. وی تصریح میکند: متاسفانه حملونقل ریلی در کشور به دلیل اینکه خطوط ریلی ما کامل نیست و هزینه بالاتری نسبت به حملونقل جادهای دارد و این امر باعث افزایش هزینه حملونقل ریلی میشود. این کارشناس صنعت فولاد به مشکلات دیگر واحدهای فولادسازی کشورمان نیز اشاره میکند. زائرحیدری میگوید: تولید کارخانههای کوچک اقتصادی نیست و درحالحاضر یک کارخانه فولاد باید ۱۰میلیون تن ظرفیت داشته تا از لحاظ تولیدی صرفه اقتصادی داشته باشد. این کارشناس صنعت فولاد ادامه میدهد: فناوری تولید در برخی از کارخانهها مانند ذوبآهن اصفهان مناسب با الگوی تولید ایران یعنی احیای مستقیم نیست، در شرایطی که ما به دنبال مشتری برای صادرات گاز هستیم باید بخشی از زغالسنگ مورد نیاز این کارخانه را وارد کنیم و از سوی دیگر بهای تمام شده این کارخانه بالاتر از واحدهای احیای مستقیم است. آنطور که زائرحیدری میگوید: نیروی انسانی کارخانههای تولیدکننده فولاد ایران حتی بهترین کارخانهها چند برابر شاخصهای جهانی است و بالا بودن تعداد نیروی کار نه تنها هزینه را بالا میبرد بلکه بازدهی تولید را نیز کاهش خواهد داد به عنوان مثال در سایر کشورها برای یک دستگاه در واحدهای تولیدکننده فولاد دو نفر در نظر گرفته شده این درحالی است که در کشور ما به جای دو نفر برای کاهش بیکاری ۱۰ نفر نیروی انسانی به فعالیت میپردازند. وی معتقد است: تمامی این موارد منجر شده هزینه تولید در کارخانههای فولاد ایران اقتصادی نباشد و نسل جدید کارخانههای تولیدکننده فولاد که به طور مسلم این نقاط ضعف را نخواهند داشت و میتوانند تولید اقتصادیتری داشته باشند.