به گفته حریری، البته اثر این مذاکرات به زودی مشخص نمیشود بلکه باید اثرات رفع تحریمها و حضور پررنگتر چینیها در اقتصاد ایران را از سالهای آتی مشاهده کنیم ولی اتفاق اصلی این است که به هرحال دسترسی به منابع بانکی خارجی از جمله منابع بانکی سه صندوق توسعه زیرساخت آسیا، صندوق جاده ابریشم و کنفرانس شانگهای برای ایران سهلتر میشود.
وی افزود: مهمتر از گشایش چند کمپانی مشترک ایرانی- چینی در اقتصاد ایران، فراهم آوردن زیرساختها از جمله بنادر و صنایع است که بیش از آنکه چند شرکت ایرانی- چینی به اقتصاد ایران اضافه کنیم، باید با استفاده از منابع پولی چین، به این فکر باشیم که زیرساختهای کشور را به سرعت توسعه دهیم، چراکه اقتصاد ایران اکنون از نبود زیرساختها رنج میبرد و با توجه به نیاز بالقوه ای که ایران به سرمایهگذاری سالانه ۳۰ تا ۵۰ میلیارد دلار دارد، درصد عمده ای از این رقم باید از سوی چینیها تامین شود.
حریری تصریح کرد: چین هم اکنون ۲۵ درصد تجارت ایران را دارد و در حوزه نفت و گاز نیز حدود ۵۰ درصد محصولات ایرانی را چینیها خریداری میکنند و بنابراین این حق برای ما محفوظ است که ۲۵ درصد از سرمایه مورد نیاز کشور را که حدود ۴۰۰ میلیارد دلار برآورد میشود، چینیها تامین کنند.