شاخصی برای سنجش کیفیت زندگی
در طول سه دهه اخیر، کیفیت زندگی، بهعنوان جانشینی برای رفاه مادی به اصلیترین هدف اجتماعی کشورهای مختلف تبدیل شده است و در حال حاضر، یکی از چارچوبهای نظری مورد قبول در بررسی شرایط زندگی جوامع مختلف به شمار میرود. کیفیت زندگی از اساسیترین موضوعات علوم اجتماعی است که در آن مولفههای مادی توسعه اقتصادی و تولیدات داخلی در کنار مولفههای غیرمادی چون کیفیت کار، سطح باسوادی و فرهنگی، استاندارد پزشکی و بهداشت، کیفیت فراغت و تفریح، شرایط محیط زیست، جو سیاسی و حتی آزادی و اتحاد ملی مورد بررسی قرار میگیرند. در زمینه محاسبه این شاخص مطالعات متعددی در نقاط مختلف دنیا صورت پذیرفته است که هر کدام از این مطالعات بر جنبهای خاص از این مفهوم تاکید کردهاند. یکی از جدیدترین مطالعات انجام شده در این حوزه، متعلق به پایگاه اطلاعاتی «نامبئو» (Numbeo) است که یکی از بزرگترین پایگاه دادههای جهان است و اطلاعات کاملی را درخصوص متغیرهای رفاهی جمعآوری کرده است.
گزارش حاضر نشان میدهد که شاخص کیفیت زندگی کشور ایران طی سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶، به میزان ۳۱ پله ارتقا یافته است. بررسی اجزای این شاخص نشان میدهد موفقیت ایران در ارتقای کیفیت زندگی در اثر کنترل تورم بوده است. کنترل تورم موجب ارتقای دو شاخص افزایش قدرت خرید و نسبت قیمت دارایی به درآمد شده است. به عبارت دیگر، مردم ایران قدرت تملک دارایی ثابت بیشتری در سال ۲۰۱۶ نسبت به ۲۰۱۵ داشتهاند، ولی در دو شاخص ترافیک شهری و آلودگی؛ وضعیت ایران نامطلوبتر شده است. اطلاعات گزارش حاضر، از ترجمه گزارش شاخص کیفیت زندگی گرفته شده است که توسط پایگاه اطلاعاتی نامبئو منتشر میشود و نسخه فارسی آن از سوی «تقی طزری»، «ایمان آقا کریم علمدار» و «محمدحسین یوسف بیگی» تهیه و ترجمه شده است.