خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
بروز رسانی صنعت فولاد
برای تولید هر محصولی ۳ مولفه اصلی نیاز است. انرژی، نیروی کار و فناوری. در ایران با توجه به وجود ذخایر عظیم سوخت‌های فسیلی ما انرژی ارزان در اختیار داریم. همچنین در ایران نیروی‌کار متخصص و کافی وجود دارد. آنچه صنعت ایران با آن روبه‌رو است نبود فناوری در تولید مصنوعات فولادی و فرآوری شمش‌های فولادی و تبدیل آن به انواع ورق‌ها و آلیاژهاست. محمدی در پاسخ به این پرسش که چرا صنعت فولاد کشور به سمت نوسازی تجهیزات خود نمی‌رود به صمت گفت: فناوری‌های صنعتی را به ۴ موج تقسیم بندی می‌کنند. در کشورهای پیشرفته صنعت در موج سوم و چهارم فعال است حالی که صنعت ایران از نظر فناوری هنوز در موج نخست قرار دارد. خطوط نورد در کشور به طور عمده عمری حدود ۳۰ تا ۴۰ سال دارند. این خطوط علاوه بر تولید محصولات نامرغوب مصرف انرژی بسیار بالایی دارند. با نوسازی این واحدهای تولیدی هزینه تمام‌شده محصول نهایی به شدت کاهش پیدا خواهد کرد. استفاده از مدیران آینده‌نگر همراه با مشاورهای خبره و متخصص در تمامی زمینه‌های فنی و اقتصادی می‌تواند در این زمینه موثر باشد. وی ادامه داد: فناوری محصول، دانشی فنی است و کشورهایی که صاحب آن هستند به راحتی آن را در اختیار سایر کشور قرار نمی‌دهند بلکه آن فناوری را به قیمت بالایی می‌فروشند. باید به این نکته اشاره کرد که میزان مصرف فولاد در یک کشور، یکی از وزنه‌های سنگین تعیین شاخص رشد اقتصادی آن کشور است. در حال حاضر میزان مصرف فولاد در کشور ۱۶ میلیون تن است در حالی که با توجه به برنامه‌های بلندمدت کشور مصرف فولاد ما باید ۲۸میلیون تن باشد. محمدی افزود: این آمار نشان می‌دهد به دلیل مصرف کم فولاد در کشور و نبود بازار مناسب برای آن، وارد کردن فناوری بسیار هم پرهزینه است و احداث چنین کارخانه‌هایی به صرفه نیست. به دنبال آن بودجه‌های اختصاص داده شده به این بخش به جای تاسیس واحدهای پیشرفته صنعتی به سمت اتمام پروژه‌های ناتمام قبلی می‌رود. در نتیجه وضعیت کیفی واحدهای تولیدی ما با ادامه این روند بهبود پیدا نخواهد کرد. واحدهای تولیدی در حال حاضر درگیر تامین مخارج روزمره و جاری خود هستند و فرصتی برای برنامه‌ریزی‌های لازم با هدف بهبود وضعیت خطوط تولیدی خود و بروز کردن آنها ندارند.
