موضوعی که رییس کانون صنایع غذایی با اشاره به آن میگوید: به عنوان مثال مصرف شیر و سایر فرآوردههای لبنی سلامت جامعه را تحتتاثیر قرار میدهد و کاهش مصرف این اقلام و به تبع آن کاهش سلامت افراد میتواند هزینههای درمانی بسیاری را به دولت تحمیل کند اما با این حال هیچ نوع اقدام حمایتی از تولیدکنندگان با هدف جلوگیری از به مخاطره افتادن امنیت غذایی و سلامت جامعه انجام نشده است.
کاهش صادرات محصولات غذایی
او تصریح میکند: صنایع غذایی در صادرات یا در معاش جامعه نقش بسزایی دارد، بنابراین باید کارت خرید مواد غذایی نیز در اختیار مردم قرار میگرفت و یا اینکه ۵۰ درصد از مبالغ کارتهای فعلی خرید برای گسترش قدرت خرید خانوارها دیده میشد. به گفته زرگران ما نمیتوانیم سهم خاصی را برای یکی از رستههای صنایع غذایی در نظر بگیریم اما با توجه به ظرفیت خالی واحدها یا ثبات در میزان فروش میتوان پی برد که اتفاقی در این صنعت رخ نداده است. آمارها نشان میدهد میزان صادرات محصولات غذایی در نیمه نخست سالجاری یک میلیارد و ۳۷۰ میلیون دلار و به وزن ۸۰۰ هزار تن بوده است. همچنین این آمارها از لحاظ ارزشی ۷ درصد و از لحاظ وزنی ۱۰ درصد کاهش در صادرات را در مقایسه با دوره مشابه سال گذشته نشان میدهد. زرگران درباره این موضوع میگوید: ارزش واردات مواد غذایی کاهش داشته و از حدود ۳ میلیارد دلار سال گذشته به ۲ میلیارد و ۵۰ میلیون دلار رسیده است. دلیل این کاهش نیز این بوده که بر اساس پیگیری سیاستهای وزارت جهاد کشاورزی به جای واردات روغن خام و کنجاله ما بیشتر دانه وارد کردیم، بنابراین ۸۰ درصد کاهش واردات محصولات غذایی ناشی از این امر است. او در ادامه میگوید: با مدیریت واردات دانه توانستیم به کاهش واردات مواد غذایی به کشور دست پیدا کنیم. همچنین زعفران، لبنیات و پسته عمدهترین اقلام صادراتی ایران هستند و صنایع لبنی با ۳۱درصد و شیرینی و شکلات با ۱۹ درصد و بعد از آن هم رب گوجه فرنگی و زعفران در رتبههای بعدی صادرات قرار داشتهاند.
رکود دامن صنایع غذایی را گرفت
رکود در فروش صنایع غذایی نیز مانند دیگر بخشهای اقتصادی نمایان است. رییس اتحادیه بنکداران مواد غذایی با اشاره به این موضوع میگوید: رکود در همه صنایع با هم و به صورت مساوی احساس میشود، بنابراین نمیتوان صنایع غذایی تبدیلی را از این موضوع مستثنا دانست. محمد آقاطاهر در گفتوگو با صمت با اشاره به اینکه صادرات میتواند راهحل این وضعیت باشد میگوید: صادرات میتواند به تولیدکننده کمک کند تا تولید خود را ادامه دهد. به گفته او زمانی که مردم کالایی را خریداری نکنند این موضوع به کارخانه سرایت کرده، بنابراین میزان تولید کارخانهها نیز کاهش خواهد یافت. آقاطاهر معتقد است: با این حال اگر تولیدکنندگان بتوانند میزان صادرات خود را بیشتر کنند به طور قطع در این بازار موفق خواهند بود، این در حالی است که هر تولیدکنندهای توانایی صادرات کالای تولیدی خود را ندارد. به این معنی که در بازار صادراتی تولیدکنندگان قدیمی حضور دارند که راه را برای تولیدکنندگان جدید باز نخواهند کرد و تلاششان بر این است که بازار را به سود و در دست خود نگه دارند. او اما راهکار این مسئله را کشف بازارهای جدید میداند. بازارهایی که در آن ذائقه مصرفکنندگان شناسایی و محصول براساس آن تولید میشود. با توجه به اینکه هر ملتی ذائقه خود را دارد به این ترتیب ممکن است محصولی در کشور ما طرفداران زیادی داشته باشد اما در کشورهای دیگر خریدار و طرفدار نداشته باشد. بنابراین باید با کشف ذائقهها به تولید محصول و کشف بازارهای جدید پرداخت؛ یعنی تولید بر اساس ذائقه آنها باشد.