او ادامه می دهد: «ممکن است فشارهای اقتصادی باعث شده باشد بعضی از این خانوادهها هزینههای تفریحیشان را کاهش دهند و این یکی از محتملترین سناریوهاست. وقتی یک خانواده نتواند تفریح مورد درخواستش را انجام دهد و با فشار درآمدی آن را حذف کند، به فقر مضاعف میرسد جامعهشناسان به این مسئله فقر مضاعف میگویند؛ چرا که به جز فقر اقتصادی، فقر اجتماعی و فرهنگی را هم به دنبال خواهد داشت. به تعبیر دیگر خرید ویترینی شکل میگیرد. خانوادهها چیزهایی را میبینند و نمیتوانند بخرند. این مسلئه خیلی فرق دارد با خانوادههایی که از نظر درآمدی در جایگاهی قرار گرفتهاند که حتی انتظار تفریح هم ندارند.»
سایر آمارها نیز کم بودن سهم تفریح را در سبد هزینه خانوار تایید میکند. آخرین بررسی مرکز آمار ایران نشان میدهد ۵۴ درصد خانوارهای ایرانی در تابستان به سفر میروند و ۴۶ درصد از آنها در این فصل به سفر نمیروند. همچنین تعداد سفرهای خارجی خانوادههای ایرانی در فصل تابستان سالهای قبل تنها ۰.۸۳ درصد بوده است. خانوادههای ایرانی کمتر با تور سفر کردهاند و عمده هدف آنها برای سفر گردش، دیدار بستگان و زیارت بوده است. بیشتر خانوادهها حدود ۷۰ درصد در سفرهایشان اقامت در خانه آشنایان و بستگان را داشتهاند و اقامت در اقامتگاههای عمومی و اجارهای آمار کمتری را دارد.