در سالهایی که روسیه در تولید نفت به رشد عظیمی دست یافت، این نکته مشخص شده بود که پوتین روز به روز به کنترل خود در این کشور افزوده است از این روز تیلرسون متوجه یک نکته کلیدی و طلایی شده و آن این بود که اگر بخواهد اکسون موبیل سهم قابلتوجهی در سرمایهگذاریهای نفتی در روسیه به دست آورد، باید خود را به پوتین نزدیک کند. تیلرسون در راستای این هدف، ابتدا خود را به ایگورسچین، رئیس شرکت «روس-نفت» و دوست گرمابه و گلستان پوتین نزدیک کرد و از طریق وی توانست دوستی پوتین را بهدست آورد.
تیلرسون نیز در این بازی همچون سایر مدیران اجرایی سعی کرد هدف خود را از سرمایهگذاری روی بخش خصوصی به بخش دولتی تغییر دهد. با این حال نتیجه بهدست آمده برای اکسون موبیل وسیع بود: ۵۰۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری مشترک در سال ۲۰۱۱ به منظور اکتشاف و استخراج نفت از فلات قاره قطب شمال و دریای سیاه، همچنین توسعه ذخایر نفت شیل در سیبری.
البته این پروژهها در سال ۲۰۱۴ به محاق رفتند، زیرا غرب، روسیه را به دلیل آنچه دخالت کرملین در اوکراین اعلام کرده بود، مورد تحریم قرار داد. روسیه در پی ناآرامیهای داخلی در سال ۲۰۱۴، مجددا کریمه را به خاک خود الحاق کرد و همین امر با انتقاد کشورهای غربی مواجه شد. این در شرایطی است که برنارد سوچر مدیر سابق مریل لینچ درخصوص تیلرسون میگوید: این همان مردی بود که عمیقا به روسیه شک و تردید داشته و نسبت به لطمه خوردن شهرت شرکت خود حساس بود و مدیریت شرکتش را به دلیل سرمایهگذاریهای منفعتطلبانه در محیطهای هرج و مرج طلب به خطر نمیانداخت. اما با امضای قرارداد فلات قاره قطب شمال، وی ۱۸۰ درجه فرق کرد.
انتظار میرود ارتباط بین تیلرسون و پوتین، همچنین ارتباط وی با ایگور سچین از سوی سنا تحت بررسی قرار بگیرد. احتمال دارد در گزارش ماه ژانویه درخصوص انتخاب تیلرسون یک گزارش نهچندان مطلوب خوانده شود.
سنای آمریکا منتقد انتخاب تیلرسون است. سناتورها قصد دارند بدانند که تیلرسون چگونه حافظ منافع ایالاتمتحده خواهد بود. زیرا اگر تحریمها از سوی آمریکا برداشته شود، تیلرسون میتواند بهطور شخصی به یک سود ۳۰۰ میلیون دلاری برسد.