ایمنی و ارزان بودن اگرچه از مزایای مهم حملونقل ریلی است اما با نگاهی به وضعیت مصرف سوخت در این بخش و مقایسه آن با مصرف بخش جادهای، صرفهجویی در گازوئیل را نیز میتوان به فهرست مزایای مهم این شیوه حملونقلی افزود.
براساس آمار اعلام شده از سوی مراجع رسمی، حملونقل جادهای سالانه حدود ۷ برابر حملونقل ریلی سوخت مصرف میکند آنهم در شرایطی که حملونقل بار و مسافر در بخش ریلی حدود ۵۶ برابر حملونقل ریلی است. این ارقام نشان میدهد جابهجایی بار با ریل به نفع اقتصاد کشور و از عوامل مهم تحقق اقتصاد مقاومتی است.
بر مبنای همین ویژگی مهم حملونقل ریلی است که قانون بودجه سال ۹۳ نیز به حملونقل ریلی نگاه ویژهای داشته و بند «ق» تبصره ۲ بودجه سال ۹۳ به اختصاص یارانه به حملونقل ریلی با توجه به میزان صرفهجویی سوخت پرداخته است. این بند قانونی در اسفند ۹۳ و در قالب طرح توسعه حملونقل بار و مسافر از سوی راهآهن در شورای اقتصاد به تصویب رسید.
براساس این مصوبه، مدت زمان اجرای طرح توسعه حملونقل ریلی ۱۰سال است یعنی تا پایان سال ۱۴۰۲ باید ۷/۵میلیارد دلار یا معادل ریالی آن (براساس فروش نفت خام به قیمت ۶۰ دلار) سقف تعهدات دولت، از محل منابع ناشی از صادرات سوخت صرفهجویی شده در حملونقل بار و مسافر، در وجه سرمایهگذاران طرف قرارداد راهآهن واریز شود که با تایید شرکت راهآهن جمهوری اسلامی ایران و وزارت نفت بر اساس روال تنظیم شده در دورههای ۳ ماهه پرداخت خواهد شد. بر اساس پیشبینیها، با اجرای این طرح میزان حمل بار (بدون درنظر گرفتن ترانزیت) با شبکه ریلی از ۲۱/۷به ۷۵/۸میلیارد تن و جابهجایی مسافر از ۱۷/۴ به ۳۴/۲میلیارد نفر، از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲ افزایش مییابد.
در این طرح کاهش سهم دسترسی به شبکه با افزایش بهرهوری و افزایش سرعت سیر واگنها، گشایش ۲۶ ایستگاه، دو خطه کردن ۳هزار و ۶۹ کیلومتر، تراکبندی ۴هزار و ۶۱۳ کیلومتر خطوط پرتردد، برقی کردن ۲هزار و ۸۰۴ کیلومتر، بهسازی ۵ هزار و ۱۱۵ کیلومتر از خطوط، نوسازی و بازسازی ۳هزار و ۷۳ کیلومتر از خطوط، ساخت و اصلاح ۱۵۸کیلومتر مسیر، خرید و نصب یکهزار و ۵۰ سوزن با تراورس بتنی، افزایش بار محوری از ۲۰ به ۲۵ تن (۱۰هزار و ۴۵۳ کیلومتر)، اسلبتراک محور جنوب به طول ۲۱۵کیلومتر پیشبینی شده است.
براساس سخن مدیران راهآهن و بر مبنای طرح تصویب شده، میزان یارانه بر مبنای عملکرد شرکتهای ریلی به آنها اختصاص داده خواهد شد. به این ترتیب که در ازای هر تنکیلومتر حمل بار، ۳۵ سیسی گازوئیل یا وجه آن (حدود۲/۰۲۵سنت) در اختیار سرمایهگذار قرار خواهد گرفت و در بخش مسافر نیز به ازای هر نفر کیلومتر مسافر جابهجا شده، ۲۰ سیسی گازوئیل یا وجه آن (۱/۰۱۳ سنت) باید از سوی شرکت نفت دراختیار سرمایهگذار قرار گیرد. البته این رقمها شامل حمل بار ترانزیتی نمیشود. بر اساس پیشبینی این طرح، میزان انرژی صرفهجویی شده در پایان دوره ۱۰ساله، ۱۱هزار و ۱۵۷/۶۳ میلیون لیتر و میزان کاهش انتشار کربن ۲۹/۹۵میلیون تن معادل دیاکسیدکربن است.