«تیم آرانگو» نیز در گزارشی برای نیویورکتایمز مینویسد ترکیه اکنون محصور در دو بحران است: بحران ناشی از حملات تروریستی و بیثباتی سیاسی. او مینویسد داعش- خواسته یا ناخواسته- اقتدارگرایی اردوغان را زیر سوال برده و ترکیه را در یک معمای تاریخی قرار داده است: اگرچه او توانسته مخالفان را سرکوب، نیروهای امنیتی را تصفیه و ثبات را به اقتصاد متشنج کشورش بازگرداند اما حملات تروریستی نیز در کنار آن ادامه دارد. «زینب عثمان»، که برادرش در این حملات زخمی شد، میگوید: «تروریسم اکنون همه جا هست و دولت هیچ کنترلی بر آن ندارد. باید کاری انجام شود. دیگر زندگی در استانبول جریان ندارد.» آرانگو به نقل از منتقدان میافزاید ترکیه با باز کردن مرزهایش به روی مبارزان خارجی که به سوی سوریه میرفتند آشکارا به ظهور «دولت اسلامی» کمک کرده است و آنها اکنون ترکیه را نشانه رفتهاند. این گزارشگر میافزاید: این حمله تروریستی ممکن است بهانه لازم را به دست اردوغان بدهد تا بار دیگر با «دستی باز» سرکوب مخالفان را از سر گیرد و تجمیع قدرت در دستان خود را پس از کودتا سرعت بخشد. همچنین این حمله تروریستی ممکن است افول اقتصادی ترکیه را به همراه داشته باشد، زیرا این کشور طی یکی، دو سال اخیر در صنعت توریسم متحمل آسیبهایی شده و سرمایهگذاری خارجی کافی در آن صورت نگرفته است.
«اصلی آیدین تاسباس»، نویسنده برجسته ترک و همکار در شورای اروپایی روابط خارجی، میگوید: «هر کاری که دولت انجام میدهد نتوانسته کمکی به امن شدن ترکیه کند. سرکوب مخالفان داخلی بیثباتی را بیشتر خواهد کرد و اگر بیثباتی نباشد، قطبیسازی خطرناک وجود دارد.» آرانگو معتقد است که تهدید داعش و حامیانش علیه ترکیه روز به روز افزایش مییابد. دیری نخواهد پایید که داعش علیه این کشور اعلام جهاد کند. با این حال، داعش یکی از تهدیداتی است که ترکیه با آن مواجه است. پیش از بهار عربی ترکیه میکوشید با سیاست «تنش صفر با همسایگان» حوادث پیرامون خود را شکل دهد اما اکنون همه چیز تغییر کرده است. اکنون نیروهای بیثباتساز حوادث منطقه و ترکیه را شکل میدهند: تروریسم، بحران مهاجران و ظهور اقتدارگرایی. از سر گرفتن درگیری با کردها میتواند بحران جنگ را به قلب ترکیه بکشاند. حملات و ترورهای پشت سر هم (ترور سفیر روسیه و سپس حمله به کلوب شبانه) علاوه بر اینکه امنیت و ثبات داخلی ترکیه را هدف گرفته روابط این کشور با همسایگان را نیز در سیبل خود قرار داده است. اکنون این سوال مطرح شده که توانایی سیستم اطلاعاتی ترکیه برای حفظ امنیت کشور چقدر است؟ نکتهای که مغفول مانده این است که تروریستهای وابسته به داعش یا سایر گروهها با ریش یا چهرهای متمایز دست به حمله نمیزنند. آنها با بر تن کردن کت و شلوار و کراوات یا پوشیدن لباس بابانوئل خود را به هیبت انسانهای معمولی درمیآورند و در این هیبت دست به عملیات تروریستی میزنند. ممکن است این روش شناسایی آنها را دشوار کند.