روس ها در مورد تنش ها میان ایران و عربستان چه نظری دارند؟

رسانه های گروهی پیشرو نیز روند این مناقشه را تعقیب می کنند. نشریه آلمانی «اشپیگل» به این موضوع اشاره می کند که حدود ۴۰ سال است، روابط میان این دو کشور وخیم است و حل و فصل این مناقشه فقط در صورت سازش دو طرف ممکن خواهد بود. شبکه تلویزیونی «الجزیره»، نقاط و چگونگی برخورد منافع دو کشور را توصیف می کند. از جمله، در یمن، عربستان سعودی علیه جنبش حوثی ها پمی جنگد. نشریه «نیویورک تایمز» نیز به نوبه خود، به پیدایش تحولاتی در روابط میان آمریکا و عربستان سعودی می پردازد. واشنگتن آشکارا از رویدادهای جاری ناراضی است، اما در حال حاضر، ترجیح می دهد بیانات تندی خطاب به ریاض ایراد نکند، اگرچه می داند که احتمال دارد، توافق هسته ای با ایران به خطر بیفتد.

باور جمعی تمامی رسانه های گروهی بر این است که این مناقشه نه فقط منافع دو کشور را به خطر می اندازد، بلکه بر بسیاری از دیگر روندها در منطقه نیز تأثیر گذار خواهد بود. برای نمونه، انتونی زینی، افسر بازنشسته تفنگدار نیروی دریایی و فرمانده سابق نیروی نظامی آمریکا در خاورمیانه، احتمال تبدیل این مناقشه به جنگ بزرگی را که «ممکن است، دسترسی به خلیج فارس را غیر ممکن سازد، آزادی انتقال انرژی و آزادی کشتی رانی را محدود کند»، رد نمی کند. احتمال دارد که رویدادهای جاری توجهات را از سوی مبارزه علیه «دولت اسلامی» (داعش) منحرف کند و محرک بی ثباتی داخلی در کشورهای منطقه شود که واشنگتن از آنها حمایت می کند.

رویدادهای جاری تا حد زیادی مسکو را نیز نگران می کند. در روزهای اخیر، یک منبع بلند پایه در وزارت امور خارجه روسیه از آمادگی کاخ کرملین برای ایفای نقش میانجی در حل و فصل مناقشه میان کشورهای خاور نزدیک سخن گفت. در وزارت امور خارجه روسیه اعلام کردند: «در زمینه ای از حل و فصل سیاسی بحران سوریه، ما موفق شدیم گروه به اصطلاح وین را با شرکت عربستان سعودی و ایران تشکیل دهیم. امیدواریم که این مکانیسم در حل و فصل سیاسی در سوریه همچنان مفید واقع شود».

گفتنی است که نظرات کارشناسات روسی در رابطه با این موضوع متفاوت است. گیورگی میرسکی، کارمند علمی ارشد انستیتوی اقتصاد جهانی و روابط بین الملل، معتقد است که روسیه در رابطه با این مناقشه، « کاری از دستش بر نمی آید».

وی این سخن آمریکایی ها را که «به ما ربطی ندارد» را نقل قول می کند. میرسکی به نشریه «وزگلیاد» گفت: «ما نباید نه طرف شیعیان را بگیریم و نه سنی ها را. این یک جنگ دینی است. هرگز نباید از یاد برد که از جمع مسلمانان کل جهان، شیعیان ۱۵ درصد و سنی ها ۸۵ درصد آنان را شامل می شوند. در روسیه، اکثریت مسلمانان سنی هستند. از جمله، تاتارها، باشقیرها، چچن ها و اینگوش های بسیار فعال و معروف و همچنین، بخش اعظم داغستان. از این رو، طرفداری از ایران، اگرچه از نقطه نظر سیاسی، کشور متحد ما است، اما، غیرسازنده خواهد بود. زیرا در آن صورت، ما جهان عرب را که از میان ۲۱ کشور آن، ۲۰ کشور سنی هستند و همچنین، بسیاری از فعالان مسلمان در داخل روسیه را با خود دشمن خواهیم کرد».