هر چند در بازدید روز گذشته هنوز علائمی از پلازا در این فضا قابل مشاهده نبود، اما آنچه مشهود است، انتقال عناصر پیاده به زیر زمین به نفع خودروها است که با هدف اصلی پلازا مغایرت دارد. گفته میشود که حدود ۱۴ واحد تجاری در کل این پروژه نیز تعریف شده که فروش یا اجاره بلندمدت این واحدها میتواند چند برابر هزینه ۲۰۰ میلیاردی اجرای پروژه برای شهرداری عایدی داشته باشد و به نفع ساخت مترو صرف شود.
با این حال اگر ساخت آن بهطور کامل توسط بخش خصوصی انجام میشد، انتفاع مالی آن برای شهرداری چند برابر بود. برخی از مدیران شهری از این پروژه بهعنوان اولین پلازای شهری تهران یاد میکنند؛ در حالی که پروژه ساماندهی میدان امام حسین (ع) که سال ۹۱ اجرا شد، اولین فضای از نوع پلازا به شمار میآید که سوارهها به نفع پیادهها در آن به زیرسطح هدایت شدند. طراحی پروژه موسوم به پلازای میدان ولیعصر(عج) نیز به نحوی صورت گرفته که عرصه زیادی به توقف عابران پیاده اختصاص نیافته است.
به نظر میرسد در صورتی که عرضه تراسها عریضتر طراحی میشد، فضای روباز وسیعتری برای حضور شهروندان فراهم میشد؛ اما اکنون این فضا بیشتر برای گذر مناسب است تا توقف و تعامل شهروندی. تحقیقات «دنیای اقتصاد» حاکی است این پروژه در سال ۸۸ کلید خورده و قرار بوده ظرف مدت ۳۲ ماه اجرا شود. از ابتدا نیز ماهیت آن ایجاد یک ورودی برای ایستگاه مترو واقع در این میدان بوده است. با این حال رفته رفته این پروژه تغییر ماهیت داد و شهرداری تهران از ایجاد یک بنای ورودی ایستگاه در مرکز میدان ولیعصر(عج) صرفنظر کرد و تصمیم گرفت مرکز میدان را به پلازا تبدیل کند.
گفته میشود که میدان اقدسیه و ایستگاه شهید محلاتی نیز بهعنوان دو گزینه نسبتا جدی شهرداری تهران برای اجرای پروژههای مشابه آتی توسط شهرداری تهران انتخاب شدهاند. در حال حاضر خبری از نصب نماد در میدان ولیعصر نیست؛ اما فضای نصب آن در پروژه پیشبینی شده و قرار است المان میدان از طریق برگزاری مسابقه طراحی و در آینده ساخته و نصب شود تا میدان از بیرون نیز منظر قابل قبولی برای شهروندان داشته باشد.