زیارت دلسوختگان امام رئوف

هنوز سوگ داغ پیکرهای سوخته زائران امام رئوف را در دل داریم که با دل هایی شکسته و قلب هایی آمیخته با معرفت از سمنان و تبریز رهسپار حرم ملکوتی ثامن الائمه(ع) شده بودند ولی طعم زیارت را در این روزهای سرد پاییزی نچشیدند و رفتند.
امروز آخرین روز از ماه صفر و مصادف با سالروز شهادت امام هشتم است و در حدود سه میلیون زائر میهمان این امام رئوف هستند که بسیاری از این زائران با پای پیاده و در هوای زیر صفر درجه به عشق ثامن الحجج(ع) خود را به کوی دوست می رسانند و جای زائران پیکرسوخته در زیارت امروز خالی است تا همچون کبوتران حرم به گرداگر گنبد بگردند ولی امام رئوف، خود میزبان آنان است و همانگونه که در سخن بزرگان آمده است، آن حضرت وعده داده تا برای هر نوبت از زیارت شیعیان، در عالم برزخ به زیارت آنان برود.
دل ها را متوجه حرم علی بن موسی الرضا(ع) می کنیم و این شعر دلربا را در گوشه ای از دل هایمان زمزمه می کنیم که:
آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی زگناهم بده
ای حرمت ملجا درماندگان
دور مران از در و راهم بده
لایق وصل تو که من نیستم
اذن به یک لحظه نگاهم بده
شنیدن نام علی بن موسی الرضا(ع) همیشه گنبد و بارگاه آن حضرت و طعم شیرین زیارت را در دل ها زنده می کند و حال که توفیق پابوسی بارگاه آن حضرت در چنین روزی برای ما حاصل نشد؛ دل های خود را از راه دور متوجه حضرت کرده و اذن دخول می گیریم؛ باشد که امام رضا(ع) این زیارت دور را از همه شیعیان و دوستداران خود قبول کند.
یکی از آداب زیارت ائمه معصومین(ع) اجازه گرفتن و یا «اذن دخول» است. یعنی خود را در محضر امام می بینیم و گر چه امام معصوم(ع) را نمی بینیم ولی امام صدای ما را می شنود و هنگامی که «سلام» می دهیم؛ امام به ما پاسخ می دهد.
در هنگام اذن دخول می گوییم «خدایا می دانم که پیامبر(ص) و جانشینان آن حضرت زنده هستند و در نزد تو روزی می خورند و آنان جایگاه مرا می بینند؛ سخنم را می شنوند و سلام مرا پاسخ می دهند.» پس می توان از راه دور نیز از محضر امام رضا(ع) اجازه بگیریم تا دل های خود را وارد حرم کنیم.
مرحوم آیت الله العظمی بهجت سفارش می کرد: هنگامی که از حضرت رضا (ع) اذن دخول می طلبید و می گویید «ءادخل یا حجت الله» یعنی ای حجت خدا آیا اجازه ورود می دهید؛ به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است.
وقتی زمزمه زیارتمان با صدای همهمه زائران حرم رضوی آمیخته می شود؛ احساس عجیبی داریم و حضور امام را بیشتر درک می کنیم اما در زیارت از راه دور نیز احساس می کنیم که امام رضا(ع) به زائران دوردست هم عنایت دارد و علامت قبولی این زیارت، اشکی است که هنگام اذن دخول از چشم جاری می شود و دل را می لرزاند.
ای امام رئوف! گرچه نتوانستیم همانند بسیاری از مشتاقان، خود را به بهشت زمینیان برسانیم و عرض ارادت کنیم ولی تو آنقدر رئوف و مهربان هستی که مهر خود را از فرسنگ ها فاصله در کمتر از لحظه ای در قلب عاشقانت لبریز می کنی.