محمد سالاری رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران با اشاره به اشکالات موجود ساخت مالها در پایتخت میگوید: پروژههای بزرگمقیاس تجاری اعم از مجموعههای تجاری، پاساژها یا مالهایی است که باید طبق مفاد طرح تفصیلی اول از سوی مشاوری ذیصلاح پیوستهای مطالعاتی از جمله پیوستهای ترافیکی، زیست محیطی و موضوعاتی از این قبیل برای آنها در نظر گرفته شود. پس از آن به کمیسیونهای ماده ۵ برود و در نهایت در آنجا مبتنی بر یک خرد جمعی در مورد آنها تصمیمگیری شود.
رصدخانهای که شهرداری تهران طی سالهای گذشته ایجاد کرده نیز در اصل کارکردش این بوده که در فرآیند تصمیمگیریها از تجمیع این اطلاعات استفاده کند. یعنی به فرض اگر قرار است مجوز ساخت یک مجتمع تجاری یا اداری در یک راسته داده شود، همزمان باید بررسی شود که چند مجتمع دیگر در آن محله ایجاد شده یا در آینده امکان ایجاد آن وجود دارد یا حتی درخواست آن در مناطق ۲۲گانه تهران ارائه شده و ممکن است منتج به صدور پروانه شود تا بر اساس این اطلاعات مجوز ساخت داده شود.
او عنوان میکند: مهمترین مشکل در صدور پروانه در شهر تهران و حتی دیگر کلانشهرها این است که پیوست طرحها، فقط درآمدزایی است نه پیوستهایی از جنس ترافیکی، شهرسازی، عدم سایهاندازی یا سکونتپذیری. یعنی شهرداری اگر ببیند به لحاظ درآمدزایی صدور مجوزی توجیه اقتصادی دارد، این کار را انجام میدهد. در حالی که در طرح تفصیلی تاکید شده در پهنههایی که کاربریهای تجاری، اداری، خدماتی دارند زمانی امکان صدور مجوز برای ساخت مجتمعهای تجاری یا خدماتی در آنها وجود دارد که مطالعات پیوست مربوط به آن انجام شده باشد. به این معنا که در زمان بررسی مجوزهای ساختمانی ابتدا باید مطالعات کارشناسی مربوط به آن انجام شود و سپس مجوز مربوطه صادر شود اما در حال حاضر این روند در مورد پروژههای شهر تهران معکوس است.