(سرمایهگذاری مستقیم خارجی FDI) بیانگر میزان سرمایهای است که یک کشور برای امور تولیدی و خدماتی در هر دو سطح مصرف داخلی و بازار جهانی فراهم میکند.
(سرمایهگذاری مستقیم خارجی FDI) ابزاری است برای آوردن کالا و خدمات به بازار جهانی. هجوم سرمایه خارجی نهتنها نشاندهنده اعتماد سرمایهگذاران به شرایط تجاری و سیاسی کشور میزبان است، بلکه پیونددهنده اقتصادهای ملی نیز هست. سرمایهگذاری مستقیم خارجی هم برای کشور میزبان سودمند است و هم برای سرمایهگذار. چین کشوری است که در جهت به حداکثر رساندن این سرمایهگذاریها گام برداشته است. براساس آمار وزارت بازرگانی چین، برای نخستین بار میزان FDI چین در سال ۲۰۱۰م از ۱۰۰میلیارد دلار فراتر رفت. در دسامبر ۲۰۱۰ FDI با افزایش ۴/۱۷درصدی به ۷۴/۱۰۵ میلیارد دلار رسید. چه عواملی سرمایهگذاری خارجی را به سمت چین هدایت میکند، معنای آن را برای سرمایهگذاران و همچنین اقتصاد چین واکاوی کنیم.
در دسترس بودن سرمایه
در ابتدای سال ۲۰۰۰، چین جای امریکا را بهعنوان بزرگترین جذبکننده سرمایه خارجی گرفت. (سرمایهگذاری مستقیم خارجی) به معنای میزان سرمایهای است که یک سرمایهگذار خارجی مایل است در یک منطقه به جریان و به خطر بیندازند. شرایط در بازار سرمایه جهانی و شرایط عمومی در اقتصاد نقش مهمی در سرازیر شدن سرمایهگذاری مستقیم خارجی به سمت چین دارند. اقتصاد رو به رشد جهانی، بازار سرمایه و شرایط کسبوکار باعث ایجاد بخشهای بزرگی از سرمایه باقابلیت سرمایهگذاری میشود، که بخشی از آن تبدیل به سرمایهگذاری مستقیم خارجی میشود. میزان بالای سرمایه با قابلیت سرمایهگذاری که بهتناسب میتواند در نیازهای محلی سرمایهگذاری شود، باعث میشود موسسهها، شرکتها و افراد فعال شوند و سرمایه خود را در بازارهای رو به رشد و توسعه به کار بیندازند.
رقابتپذیری
جذابیت چین بهعنوان یک مقصد برای سرمایهگذاری مرهون توسعه زیرساختها، در دسترس بودن منابع فیزیکی و کارگر، بهرهوری و مهارت نیروی کار و توسعه زنجیره ارزش کسبوکار است. میزان بالای هرکدام از این عناصر باعث جذابیت بیشتر چین برای جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی در مقایسه با کشورهای دیگر مانند هند شده است که با چین در رقابت به سر میبرند. یک اقتصاد پویا و رو به رشد نیازمند زیرساختها و منابع است تا فروش کالاها و خدمات را تسهیل کند. هزینههای پایین مبادله به خاطر عواملی که در بالا ذکر شد، باعث شده سرمایهگذاران بازگشت بالایی را هنگام سودآوری شرکتهایشان دریافت کنند. جادهها، بزرگراهها، پلها و بقیه شکل زیرساختها باید آماده باشند تا بتوانند امنیت لازم برای انتقال کالاها و رفتوآمد نیروی کار را فراهم کنند. عامل دیگر برای جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی در دسترس بودن نیروی کار ارزان و ماهر است که دارای استعداد لازم، تجربه و مهارت برای ساخت، تولید و فراهم کردن کالاها و خدمات قابلرقابت در بازار جهانی است.
قوانین و مقررات
وقتی یک حکومت ملی سیاستها و قوانینی را در راستای حمایت از شرکتهای دولتی به قیمت تضعیف شرکتهای خصوصی تصویب و به اجرا میگذارد، محیطی را ایجاد میکند که برای جذب سرمایهگذاری خارجی مضر است. همانطور که گفته شد مقررات در چین هم میتواند مشوق سرمایهگذاری مستقیم خارجی باشد و هم میتواند برای آن مضر باشد. مقررات سختگیرانه باعث ایجاد مانع بر سر راه فعالیتهای اقتصادی و بازرگانی میشود، چراکه مدیران و کارکنان باید وقت و پول بیشتری را در راستای همسویی با این قوانین و مقررات صرف کنند. اگر یک سرمایهگذار بخواهد یک واحد تولیدی در چین راهاندازی کند، مسائل حقوقی و بقیه مقررات دستوپا گیر ممکن است آن سرمایهگذار را تشویق به راهاندازی واحد تولیدی درجایی دیگر کند که در آنجا محیط تجاری دوستانهتری نسبت به صنعت و تولید وجود دارد. انواع دیگر مقررات شامل مقررات سرمایهگذاری مشترک میشود که از سرمایهگذار میخواهد تجارت خود را با یکنهاد حکومتی یا یک شرکت محلی شریک شود. نظام قضایی که متمایل به حمایت از شرکتها و مقامات چینیای هستند که درگیر در فعالیتهای تجاری غیرمنصفانه، غیرقانونی و غیراخلاقی هستند نیز عاملی است که چین را تبدیل به یک مقصد کمتر جذاب میکند. نوع دیگری از مقررات نیز شامل حمایت دولتی از سرمایهگذاریهای خارجی، در قالب فراهم کردن حمایتهای مالی جذاب است، مانند تخفیفهای مالیاتی، اعطای مشوق و وامهای کمبهره دولتی و یارانههای دولتی که موجب میشوند یک فعالیت تجاری در مدتزمان کوتاهی سودآور شود.