اقتصاد دنیا داشت کار خودش را میکرد تا اینکه چین حدود یک دهه پیش از لحاظ اقتصادی شروع به رشد کرد و نیازش به سنگآهن برای تولید فولادی که با آن بتواند کارخانهها، بزرگراهها و آسمانخراشهای خود را بسازد، بالا رفت.
این نیاز در شرایطی ایجاد شد که آهن بهعنوان یکی از رایجترین عناصر معدنی موجود در زمین و عنصری که حدود ۵درصد از پوسته آن را تشکیل میدهد، در چین به اندازه کافی یافت نمیشود، در نتیجه این کشور آسیایی برای تامین نیاز خود حماسهای از جنس سنگآهن در جهان راه انداخت و ذخایر سنگآهن را از گوشه و کنار جهان به خود جذب کرد که به ایجاد یک روند صعودی در قیمت جهانی سنگآهن انجامید. حالا اما اقتصاد چین دیگر رونق گذشته را ندارد و به سنگآهن جهان روی خوش نشان نمیدهد، بنابراین تولیدکنندگان آن از غولهای استرالیایی و برزیلی گرفته تا سوئد، افریقای جنوبی و ایران زیرفشار قرار دارند. به گزارش صمت به نقل از بلومبرگ، قیمت سنگآهن در پایان سال ۲۰۱۵ میلادی به یکچهارم اوج خود در سال ۲۰۱۱میلادی رسید. البته این روند در اوایل ۲۰۱۶میلادی، وقتی که سیاستمداران چینی اعلام کردند از رشد اقتصادی حمایت میکنند، کمی بهبود یافت، اما بسیاری از تحلیلگران پیشبینی کردند که این بهبود مقطعی است و خیلی طول نمیکشد.
حفظ بقا با کاهش قیمت
در همین هنگام غولهای معدنی به فکر حفظ و بقای خود هستند آن هم با راهکاری مانند کاهش قیمتها تا حدود ۴۰ دلار برای هر تن سنگآهن. با این کار بازار جهانی بیش از پیش اشباع میشد. این کاهش در پایان ۲۰۱۵میلادی و از سوی دو شرکت عمده معدنی استرالیا ریوتینتو و بیاچپیبیلیتون انجام شد که بازار جهانی را بیش از پیش اشباع میکند و باعث میشود تنها تعداد انگشتشماری از تولیدکنندگان و در واقع بزرگترین و ارزانترین آنها بتوانند در بازار جهانی باقی بمانند.