ایران چهارمین تولیدکننده بزرگ سرب و روی در آسیا بعد از چین، قزاقستان و هند است که از نظر تولید شمش روی جایگاه ششم و از نظر تولید سرب جایگاه پنجم در آسیا را دارد تنها ۳درصد از ذخایر سرب و روی در مهمترین معادن ایران یعنی مهدیآباد و انگوران قرار دارد.
با این حال باتوجه به ظرفیتهایی که در ایران وجود دارد تنها از ۳۰درصد ظرفیت کارخانههای فرآوری سرب و روی استفاده میشود در حالی که باید از ۱۰۰درصد ظرفیتهای موجود بهره برد. آنچه در اینباره از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است توجه به این موضوع است که معادن سرب و روی ایران باید بتوانند در بخش اکتشاف، استخراج و فرآوری فعالیتهای بیشتری داشته باشند و محصولات مورد نیاز را در اختیار واحدهای ذوب قرار دهند. چون در حال حاضر تولید داخل کاهش یافته و در نتیجه آن صادرات نیز کم شده است.
ایجاد فضای لازم برای رشد سرب و روی
صنعت سرب و روی ایران نیازمند این است که در بخشهای اکتشاف، توسعه معادن، فرآوری و بهرهوری از جایگاه مناسبی برخوردار شده و فضای لازم برای رشد و شکوفایی این صنعت در نظر گرفته شود.