اما اینکه آیا می توانیم بگوییم این کار را امروز انجام بدهیم یا خیر، به نظر می آید به دلیل مسئله تقاضا و اینکه اتصال ما به کشورهای همسایه می تواند وابستگی امنیتی، سیاسی و سوق الجیشی برای کشورمان به وجود بیاورد، باشد.
متأسفانه برخی در وزارت نفت می گویند امروزه صادرات گاز با خط لوله مقرون به صرفه نیست ولی به این موضوع توجه ندارند منافع مالی که از وابستگی کشورهای هدف به ایران فراهم می شود موجب می شود بتوانیم بازارهایی را در اختیار بگیریم و این موضوع با ارزشی است و نقش ایران را در منطقه بیشتر می کند و می تواند محور توسعه بازرگانی و روابط بین المللی ما باشد. همچنین می تواند روابط ما را با کشورهای همسایه محکم تر می کند و از حالت تنش زایی در می آییم و به سمت تنش زدایی می رویم.
البته دولت باید به این موضوع و باور رسیده باشد که هنوز نرسیده است و دولت هنوز تفکر صادراتی غالب ندارد و از گذشته هم بحث واردات بیشتر بوده است و کشور بیشتر به سمت واردات بوده تا صادرات.
این در حالی است که در دولت مقام مسئولی وجود ندارد که به شکل همه جانبه به دنبال صادرات باشد. به نظر می رسد باید این موضوع روشن و نهادینه شود و از فرصت ها استفاده کنیم و کشور را به سمت صادرات غیر نفتی ببریم و درآمد های ارزی را برای کشور ایجاد کنیم.
این در حالی است که امروز صادرات را نه به عنوان یک انتخاب بلکه به عنوان یک الزام باید ببینیم، زیرا از طرفی هم ما نیاز به صادرات داریم و باید سعی کنیم ارتباط زیادی با خارج داشته باشیم تا بازارها را در اختیار بگیریم.
اگر بازارها را در اختیار بگیریم، منجر می شود که اجناس تولیدی ما رقابتی تر شود و تمام اینها به مقوله صادرات برمی گردد که در کشور در مورد آن صحبت می کنند و در افق ۱۴۰۴ هم آمده است اما در عمل نهادها و تشکل ها و افراد واردکننده زورشان نسبت به صادرات می چربد و توجه زیادی به صادرات نمی شود.