ایجاد منافع مشترک
مرتضی شجاعی، کارشناس نفت و گاز در گفتوگو با صمت اظهار کرد: به نظر میرسد شرکتهای عربی دریافتهاند که مزیت کنونی آنها در جهان در حوزه انرژیهای فسیلی است در نتیجه در تلاشند اقتصاد خود را در این چارچوب توسعه دهند. بر این اساس، در ابتدا با ارائه مجوز بهرهبرداری به شرکتهای بینالمللی و در ادامه با قراردادهای مشارکت سعی داشتند منافع خود را به منافع بینالمللی گره بزنند. عربستان و کشورهای عربی دریافتهاند که میتوانند با خرید سهام شرکتهای دیگر، اقتصاد نفتی خود را توسعه دهند و نهتنها در حوزه استخراج که در حوزه فعالیتهای بینالمللی و در ترخیص شرکتهای بینالمللی ورود کنند. به گفته شجاعی، این کشورها درصدد هستند سهام شرکتهای بینالمللی را خریداری کنند یا شرکتهایی را تحویل بگیرند که محصول آنها نیازمند مواد هیدروکربنی است چراکه میخواهند با توسعه اقتصاد نفتی، در حوزه بینالمللی باقی بمانند.
سخن آخر…
با توجه به تفاوت شرکتهای ملی و بینالمللی نفتی میتوان دریافت شرکتهای ملی نفتی که هنوز خصوصیسازی در آنها انجام نشده، نمیتوانند جهش بزرگی در معادلات بینالمللی تجربه کنند. با نگاهی به میزان سرمایهگذاری کشورها در بخش تحقیق و توسعه میتوان دریافت چشماندازهای این کشورها چگونه است. با توجه به شرکتهای ملی چون آرامکو عربستان که تنها ۶درصد سهم تحقیق و توسعه دارد و شرکتهایی که حداقل ۱۰درصد به این حوزه اختصاص میدهند، نمیتوان توسعه زیادی را در بخشهای مختلف این صنعت انتظار داشت، اما با توجه به تغییرات ساختاری که بهتازگی در اقتصاد این کشور رخ داده نمیتوان گفت واگذاریهای سهام شرکت ملی نفت و پتروشیمی این کشور به دلیل رقابت با ایران است.
همچنین با توجه به بودجه یکدرصدی ایران در بخش تحقیق و توسعه به نظر میرسد ایران نیز برای حفظ منافع خود باید در حوزه این واگذاریها وارد شود و خود را در دهکده جهانی انرژی سهیم کند.
منبع: روزنامه صمت