خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
این پژوهشگر فرش اظهار کرد: اکنون قالی ایران دچار یک دور باطل شده است به این معنا که فرش ها با نقشه تکراری و مواد اولیه نامرغوب و عدم دقت و خلاقیت بافنده تولید می شود، سپس چون سود کافی برای تولیدکننده ندارد، در بازار به قیمت واقعی خود به فروش نمی رسد.
احراری گفت: در ادامه این دور باطل از هزینه های تولید کم می شود و همین طور این دور ادامه پیدا می کند تا اینکه خود تولیدکننده از این دور خارج می شود.
وی ادامه داد: در دهه ۷۰ صادرات فرش دستباف در ایران نزدیک به دو میلیارد دلار بود و کشورمان ۴۸ درصد از بازار فرش جهان را در اختیار داشت، در واقع گردش تجارت جهانی فرش هم نزدیک به ۴ یا ۵ میلیارد دلار بود.
این پژوهشگر فرش اظهار کرد: اکنون گردش تجارت جهانی فرش به ۱.۵ میلیارد دلار رسیده یعنی نگاه جهانی به فرش دستباف از کالای سرمایه ای به یک کالای مصرفی تبدیل شده و حجم تولید آن به یک سوم رسیده است و از این میزان هم سهم ایران ۲۵ درصد بیشتر نیست.
احراری افزود: اگر خواسته باشیم فرش بافی به جایگاه خود بازگردد و مورد توجه قرار گیرد؛ باید دیدگاه های انحرافی که فکر می کند باید سلایق کشورهای غربی در نظر گرفته و در زمینه تولید فرش در ایران اجرا شود؛ اصلاح شود.
وی اظهار کرد: فرش ایران همیشه از این بعد مورد توجه بوده که بیانگر هویت، فرهنگ، اقلیم، طبیعت و اندیشه ایرانی است، کشورمان از متنوع ترین فرهنگ ها و اقلیم ها برخوردار می باشد و محققان هنوز نتوانسته اند نقوش و طراحی مربوط به فرش فقط در مرکز ایران را مورد بررسی قرار دهند زیرا تنوع طرح و نقش آنقدر در نقاط مختلف ایران زیاد است که کار تحقیقاتی بسیار گسترده ای را می طلبد.
این پژوهشگر فرش گفت: این سیاست که درباره خواسته های مربوط به کشورهای مختلف سلیقه یابی شود و بافندگان ایرانی بخواهند طرح ها و نقش های خود را به تبعیت از فرش هند و پاکستان به کار گیرند، محکوم به شکست است، چون آنها دنبال قیمت هستند.
احراری اظهار کرد: بهتر است در تولید فرش به بعد هنری آن توجه بیشتری شود و با پذیرش طرح ها و نقش های ایرانی و با بکارگیری خلاقیتی که در گذشته بوده است، این خلاقیت را در چارچوب هویت فرهنگی و هنری تلفیق کرد تا اینکه فرش ایران دوباره مورد توجه قرار گیرد به شرط اینکه دولت کمک نماید و بخش خصوصی هم نگاه سنتی و کوتاه مدت خود را اصلاح کند.
وی بیان کرد: باید در مواد اولیه مورد استفاده، توجه به بافنده و همه عوامل تولید، تجدیدنظری اعمال شود زیرا رویکرد فعلی در حوزه فرش روز به روز این هنر- صنعت را به قهقرا خواهد کشاند.
این پژوهشگر فرش ادامه داد: متاسفانه کارهایی که مسئولان تاکنون در خصوص تولید فرش انجام داده اند در عمل با مشکل مواجه شده و نتیجه عکس داشته است، به عنوان مثال سالانه پنج هزار میلیارد ریال برای بیمه تامین اجتماعی بافندگان فرش هزینه می شود، اما در اجرا بسیاری از کسانی که بیمه شدند، بافنده واقعی نیستند و عمدتا فقط یک تابلو فرش کوچک تولید می کنند.
احراری افزود: افراد برای استمرار بیمه خود ناچار به تولید هستند اما تولید آنها بیانگرهویت، فرهنگ و هنر ایرانی نیست بلکه عمدتا تابلو فرش یا فرش فله ای یا گره کوری است که این مساله بیشتر بازار فرش را تهدید می کند.
وی بیان کرد: این کار باعث می شود که تولید زیادی از فرش روی دست بافنده باقی بماند و بافنده به اجبار برای اینکه بیمه اش قطع نشود، مجبور می شود دائما محصول ارائه دهد.
احراری اظهار کرد: دولت دهم به جای اینکه تولید کارفرمایی را هدایت و حمایت کند، تسهیلات را به تک تک بافندگان داد و ما برای نجات فرش باید همه امکانات را به سمت کسانی سوق دهیم که خلاقیت دارند و می توانند عده ای بافنده را حمایت کنند.
وی بیان کرد: اکنون نمایشگاه های فرش نیز نمایش دهنده فرش های واقعی نیستند، به عنوان مثال در نمایشگاه فرش مشهد، فرش تبریز دیده می شود و علتش این است که فرش ایرانی به انحراف رفته است، به چند طرح و نقش محدود شده و همه کپی کار شده و خلاقیت از فرش دستباف رخت بربسته است.
این پژوهشگر فرش گفت: توزیع منابع و امکانات بین همه بافندگان که بسیاری از آنها فقط گره زدن بلد هستند و نمی دانند چه طرحی ببافند یا چگونه آن را به بازار عرضه کنند؛ باعث می شود که وضعیت فرش بدتر شود.
وی با تاکید بر اینکه باید منابع و امکانات صرف زیرساخت های فرش شود؛ افزود: کوچکترین مطلب درباره فرش و نقش و طرح خراسان در هیچ جا ثبت نشده که قابل آموزش باشد، هیچ کتاب و جزوه یا مستند ۱۰ دقیقه ای درباره فرش باقدمت این منطقه تولید نشده است و هیچ منبع مطالعاتی برای نشان دادن سیمای فرش خراسان وجود ندارد.
احراری گفت: در بعد تبلیغ فرش بسیار بسیار ضعیف عمل شده است و در هیچ کدام از شبکه های تلویزیونی پرمخاطب استان یا ایران یک دقیقه نیز برای فرش ایران تبلیغ نمی شود.
وی ادامه داد: تقویت زیرساخت های فرش ، حمایت از طراحان با خلاقیت، تولید مواد اولیه مرغوب، احداث کارگاه های نمونه، بیمه بافندگان واقعی از راههای بازگشت فرش خراسان و دیگر نقاط ایران به جایگاه اصلی خود است.
