خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
ورشکستگی در انتظار بزرگان فولاد
دبیرِ خانه صنعت، معدن و تجارت ایران در قالب بیان راهکار می‌گوید: نقش دولت در این شرایط بسیار مؤثر است. اکنون بودجه عمرانی کشور فقط در سطح نگهداری است و دیگر هیچ هزینه‌ای صرف پروژههای جدید عمرانی نمی‌شود؛ بنابراین در آینده، اسم‌های بزرگ و بزرگ‌تری را که مشکلات مشابه ذوب‌آهن دارند، خواهید شنید. او با بیان اینکه اکنون مشکلات فولادی‌ها، دخالت دولت را می‌طلبد، می‌افزاید: حداقل کاری که دولت برای حفظ و نگهداری این شرکت‌ها می‌تواند انجام دهد، تقبل سود بهره‌های روزشمار بانکی آنها یا فریزکردن این بهره است. باید در نظر داشت تولید این شرکت‌ها فریز شده است و اگر چنین نکنیم، هیچ راه‌حل دیگری برای نجات این صنایع مادر وجود نخواهد داشت. مرتضوی با اشاره به اینکه تحریک تقاضا در اندازه‌های کوچک در مگاپروژه‌ها و شرکت‌های بزرگ مؤثر نیست، می‌گوید: باید در قالب طرح‌های عمرانی برای این شرکت‌های مادر، تحریک تقاضا شود و قبل از اینکه آنها وارد پروسه ورشکستگی شوند، نرخ بهره روزشمار آنها در سیستم بانکی به وسیله دولت فریز شود. او با بیان اینکه اکنون فشار بزرگی روی صنایع فولاد وجود دارد، ادامه می‌دهد: تولیدکنندگان فولاد در ایران در شرایط رکودی، باید به فکر فروش محصولات خود به کشورهای همسایه باشند. اکنون نمی‌توانیم فولاد تولید داخل را در CIS (کشورهای مستقل مشترک‌المنافع) بفروشیم؛ زیرا فولاد در این کشورها ارزان‌تر از ایران است، اما می‌توانیم توجه ویژه‌ای به بازارهای همسایه، مانند عراق و پاکستان داشته باشیم. مرتضوی با اشاره به اینکه گاهی شرکت‌های بزرگ هم به ناچار وارد پروسه ورشکستگی می‌شوند، تصریح می‌کند: گاهی اوقات شرکت‌ها برای اینکه در حاشیه دفاع قانونی بروند، وارد طرح ورشکستگی می‌شوند تا مورد حمایت قانونی قرار گیرند. این در شرایطی است که راه‌حل دیگری وجود ندارد و مشکلاتی که برای شرکت به وجود آمده، به دلیل سوءمدیریت نیست و از شرایط رکود اقتصادی نشئت گرفته است.
خریدار خارجی دست به نقد وجود ندارد
دبیرِ خانه صنعت، معدن و تجارت ایران در پاسخ به این پرسش که آیا سرمایه‌گذاران خارجی در چنین شرایطی خریدار این شرکت‌های بزرگ خواهند بود یا خیر، می‌گوید: سرمایه‌گذاران خارجی، اگر خریدار این شرکت‌ها شوند در شرایط ویژه‌ای این کار را می‌کنند، اما با توجه به اینکه در جهان هم افزایش تقاضا برای فولاد وجود ندارد و از طرفی فروش چنین شرکت‌های بزرگی، با انباشت مشکلات همراه است، خریداران دوبار به خریدشان فکر می‌کنند؛ بنابراین درحال‌حاضر در بین شرکت‌های بین‌المللی، خریدار دست‌به‌نقد و آماده برای خرید کارخانه ذوب‌آهن اصفهان مشاهده نمی‌شود. مرتضوی باز هم تأکید کرد: تنها راه نجات کارخانه ذوب‌آهن به عنوان یکی از قطب‌های صنعتی کشور، دخالت دولت است.
بانک‌ها ضریب تحمل خود را بالا ببرند
به گفته او، شرکت ذوب‌آهن اصفهان ۲۰ سال است به بانک‌ها سود داده و اکنون که متحمل زیان است، بد نیست بانک‌ها، ضریب تحمل خود را بالا ببرند و یک سال هم زیان آن را تحمل کنند تا پس از اینکه پروژههای عمرانی راه افتاد و هزینه‌های دولت نیز کم شد این شرکت‌ها دوباره بتوانند سر پا شوند. او در پایان تأکید کرد آنچه بر سر این صنعت آمده، ناشی از هشت سال واردات بی‌رویه فولاد چینی و قیمت‌های ارزان و رکود حاکم بر اقتصاد ایران است که این شرکت‌ها را تحت فشار قرار داده است. وقتی رشد اقتصادی کاهش می‌یابد، بودجه‌های عمرانی تعطیل می‌شود و این شرکت‌ها تحت فشارهای فزاینده قرار می‌گیرند. از طرفی نظام بانکی ایران، نظام اعتباری نیست و نظام پرداخت پول نقد و دریافت بهره است. جمع جبری این مشکلات، شرکت‌ها را به سمت ویرانی برده است.
فولادی‌ها باید خیلی پوست‌کلفت باشند
رسول خلیفه‌سلطان، دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد هم در گفت‌وگو با «شرق» می‌گوید: صنایع فولاد در شرایط رکودی کنونی باید خیلی پوست‌کلفت باشد که هنوز توانمند باقی مانده باشد. این کارخانه‌ها ممکن است بتواند دو، سه سال تحمل کند، اما بیشتر از آن قطعا آسیب خواهند دید. او با بیان اینکه اکنون نیمی از واحدهای میله‌نوردی و فولادسازی بخش خصوصی در حالت تعطیل یا نیمه‌تعطیل است، می‌گوید نمی‌توان گفت این واحدها ورشکسته شده‌اند اما مشکلات این صنعت را نمی‌توان نادیده گرفت. کشوری مانند ایران که رتبه ۱۳ را از میان تولیدکنندگان بازار فولاد دارد، از زاویه دامپینگ و فشار صادراتی کشوری مانند چین دچار آسیب می‌شود. اگر چین به کشور غیرتولیدکننده فولاد، فولاد ارزان صادر کند، به نفع آنهاست، اما اگرکشوری مانند ایران که خود فولاد تولید می‌کند، فولاد ارزان چین با قیمت پایین‌تر از حد انتظار بازار وارد کند، تولیدکننده‌های ما ضرر می‌کنند.
