کانون آسیبپذیری اقتصاد
در ادامه این میزگرد، فرشاد مومنی، عضو هیات علمی دانشگاه علامهطباطبایی تهران با تاکید بر لزوم درک اهمیت اشتغال مولد و اشاره به این نکته که در نقطه عطف مواجهه با مشکلات قرار داریم گفت: کانون اصلی آسیبپذیری اقتصاد ایران، درک نکردن اهمیت اشتغال مولد است و در چنین شرایطی کمک به نظام تصمیمگیری کشور باید در مشخص کردن کانونهای اصلی خطا در عرصه سیاستگذاری و مشخص کردن تخصیص منابع در کشور باشد. مومنی به تحلیلی از گروه مهندسان مشاور هاروارد در سالهای دهه ۳۰ و ۴۰ شمسی در ایران اشاره کرد که توسعهیافتگی ایران را غیرممکن میدانستند و ادامه داد: استدلال این گروه از مشاوران این بود که تا زمانی که در ایران از طریق زد و بند، سوداگری و فعالیتهای بدون زحمت بتوان به عواید خوبی دست یافت، نمیتوان به رشد تولید رسید و اگر امروز نتوانیم کانونهای اصلی گرفتاریهای اقتصادی را درک و حل کنیم، چشماندازی به مراتب نگرانکنندهتر از وضعیت فعلی در انتظارمان خواهد بود. وی با اشاره به بحث نظام بانکی کشور و تاریخچه آن در دهه ۸۰ شمسی اضافه کرد: بررسیها نشان میدهد در دهه ۸۰ تعداد بانکهای کشور ۳ برابر شده و فقط در سال ۸۹ تقاضا برای تاسیس بانکهای جدید ۳ برابر مجموع بانکهای موجود در کشور در همان سال بود و علاوه بر آن، ۷هزار موسسه مالی و اعتباری بدون مجوز شناختهشده در همان زمان وجود داشت و همین مسئله حکایت از آن داشت که فعالیتهای سوداگرانه و تجارت پول، موتور اصلی خلق ارزش افزوده در کشور بود اما باید دقت کرد که اوج کمکاریها، سوءتدبیرها و جهتگیریهای ضد توسعهای و رانتی در کشور مربوط به دوره زمانی ۸۵ تا ۹۰ بود که هنوز هم آثار آن را شاهد هستیم.