محصولات قدیم و جدید
شرکت بوتان کار خود را با تولید سلندرهای گاز آغاز کرد و به تولید اجاق گاز، سیلندر گاز پیکنیکی، کبابپز، مینیفر، مایکروفر و کولرگازی پرداخت. با پیشرفتهای فناوری و البته نوآوریهای بوتان محصولات جدیدی نظیر آبگرمکن دیواری گازی، شوفاژ دیواری گازی و رادیاتور آلومینیومی نیز به محصولات شرکت اضافه شد.
خستگی ناپذیر
مرد خستگیناپذیر صنعت ایران را با لقبهای بسیاری میشناسند اما همگی او را پرچمدار جنبش تشکلگرایی میدانند. عنوانهای او در تشکلهای بخش خصوصی آنقدر زیاد است که شمارش آن حتی برای خودش ساده نیست. او که در سالهای دانشجویی در انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران عضو شد، شاید تصور نمیکرد سالهای بعد، دهها تشکل و انجمن دیگر را تاسیس کند. او سال ۱۳۴۲ سندیکای توزیعکنندگان گاز مایع را تاسیس کرد؛ سال ۵۲ به عضویت هیاتمدیره سندیکای لوازم خانگی درآمد؛ شورای سازندگان صنایع گازسوز را تاسیس کرد؛ عشو هیات موسس انجمن مدیران صنایع در سال ۵۹ لقب گرفت؛ در دو نوبت نماینده کارفرمایان در شورای عالی کار بود؛ مسوولیت شورای مشاوران وزیر صنایع از سال ۸۱ تا ۸۴ را برعهده داشت؛ در اتاق بازرگانی تهران و ایران دههها سمت داشته و در چندین تشکل دیگر نیز نقشآفرینی کردهاست. او حتی پستهای اجرایی نظیر عضویت هیات امناء صندوق تامین اجتماعی و ریاست هیات مدیره کنفدراسیون صنعت ایران را نیز بر عهده داشته است.
مشارکت در پایهریزی فعالیت صنعت گاز مایع در کشور، کمک به ایجاد مبنایی برای تدوین استانداردهای گاز مایع، تهیه و تدوین کتب و سیستمهای آموزشی برای دستاندرکاران صنعت گاز مایع، پایهگذاری ساخت لوازم گازسوز در کشور، ایجاد خوداتکایی در فعالیت صنعتی– خدماتی گاز مایع، بنیانگذاری ساخت تجهیزات نقل و انتقال مخازن ذخیرهسازی و تجهیزات تحت فشار مربوطه، بنیانگذاری فعالیتهای فنی و مهندسی صنعت گاز مایع، بنیانگذاری پژوهشکده صنعتگر و چندین عنوان دیگر در سوابق محسن خلیلی نمایان است. لوحهای تقدیر و افتخاراتی که در طول ۶۰ سال کارآفرینی کسب کرده نیز آنچنان لیست بلندی دارد که ذکر آن مقدور نیست.
آرزوی کارآفرین ۸۵ ساله
محسن خلیلی که از او به عنوان پدر صنعت یاد می شود اینگونه خود را تعریف میکند: “روزی که بعد از اتمام تحصیلاتم پا به حوزه صنعت گذاشتم سهم بخش صنعت در تولید ناخالص داخلی ۰.۸ درصد بود اما امروز صنعت ۲۲ درصد GDP کشور را در دست دارد. من افتخار دارم که یکی از اسب های ارابه صنعت کشور باشم.” پیر صنعت ایران اما بعد ۶۰ سال فعالیت همچنان دست از کار نکشیده و قصد دارد آرزوی محقق نشدهاش را در میدان صنعت تحقق بخشد. او می خواهد مانیفست بخش خصوصی را برای تعریف رفتار یک فعال اقتصادی طراحی کند: “در مقدمه انقلاب ما مانیفستی با عنوان «مختصات روانی شخصیتی انسان صنعتی» تدوین کردیم که مفاهیم فراوانی در آن نهفته بود. ما به اندازه کافی دانشگاه داریم که برای کشور صنعتگر تربیت کند ولی تا بهحال با آموزش هایی که رفتار صنعتی را تدوین کرده باشد، برخورد نکرده ام. معتقدم که آموزش باعث تغییر رفتار و بدون شک عنایت به خود رفتار سبب توسعه و ترقی می شود. هرقدر که انسان ها فرهیخته تر، عالمتر و کارآزموده تر باشند رفتار بهتری هم خواهند داشت. رفتار بستری است که ما را به سوی تعالی سیر می دهد. من به دنبال تدوین مانیفست صنعتگران هستم که گرایش اصلی آن رفتار صنعتگری است.“
او میگوید کاش میشد مانیفست بخش خصوصی را با محوریت مهربانی و خردورزی می نوشتیم: “روش من در کسب و کار و در زندگی مداراجویی و مهربانی بوده و هست. من به همه آدم ها احترام میگذارم. من به همه وزیران صنایع احترام میگذارم و آنها را میبوسم و این کار من برخی دوستان را خشمگین می کند اما من مهربانی با مدیران و قانونگذاران را یکی از پایههای استوار مانیفست بخش خصوصی میدانم.“
منابع:
– کتاب شصت سال خدمت و مقاومت/ مهندس مهدی بازرگان
– مجله مهرنامه
– ویژهنامه راه محسن خلیلی دنیای اقتصاد