مهدی نیکدل در ارتباط با روش برخورد یک کشور با قوانین سازمان تجارت جهانی هنگام پیوستن به این سازمان به صمت میگوید: چین پیش از پیوستن به سازمان تجارت جهانی در ارتباط با برخی مسائل به مذاکره با این سازمان پرداخت. برای نمونه اگر قرار باشد ایران به سازمان تجارت جهانی ملحق شود باید قانون کپیرایت را بپذیرد که پذیرش این قانون برای کشور هزینههای سنگینی دارد بنابراین میتواند شرط رعایت آن پس از گذشت برای نمونه ۳ سال را تعیین کرد که داخلیسازی نیز به همین شکل خواهد بود.
وی برای روشنتر شدن موضوع به توضیح یک نمونه پرداخته و اظهار میکند: بنده حدود ۲۸ سال پیش در بازدیدی که از کارخانه فولکس واگن در شهر شانگهای چین داشتم، متوجه شدم آلمانیها در بخش پرسکاری ملزم شدهاند از توانمندی متخصصان چینی استفاده کنند. در گفتوگویی که با مدیر آلمانی کارخانه داشتم، از کیفیت پرسها ناراضی بود اما به ناچار تجهیزاتی را به کارخانه آورده بود تا از پرس آلمانی استفاده کند که با این اقدام چینیها با ضعف خود در بخش پرس آشنا شدند.
نیکدل معتقد است استفاده از توانمندی داخلی به وسیله خارجیها باعث ارتقای سطح صنعت میشود و بهتر است در کنار داخلیسازی توجه به توانمندی متخصصان داخلی نیز موردتوجه قرار گیرد و در قراردادها این شرط گذاشته شود تا در صورت پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی مشکلی به وجود نیاید. اگر بازار به راحتی در اختیار خارجیها گذاشته نشود، این شرکتها برای تصاحب بازار، شرطهای خودروسازان داخلی را میپذیرند.