پیش از این مطابق جدول اعلامی از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت در گروه «اکتشاف معادن» ۶ مورد، «استخراج معادن» ۴ مورد، «فلزات و مصنوعات فلزی» ۲۶ مورد، «کانی غیرفلزی» ۳۰ مورد، «پتروشیمی و پالایشگاه» ۲۳ مورد، «شیمیایی» ۳۱ مورد، «پلیمری» ۲۳ مورد، «سلولزی» ۱۴مورد، «غذایی» ۹ مورد، «دارویی» ۱۳ مورد، «نساجی و پوشاک» ۲۴ مورد، «برق و الکترونیک» ۲۱ مورد، «فلزی و لوازم خانگی» ۸ مورد، «ماشینسازی و تجهیزات» ۲۴ مورد، «تجهیزات پزشکی» ۴۰ مورد، «خودرو و نیرو محرکه» ۲۰ مورد و «تجارت» ۱۳ مورد، اولویتهای سرمایهگذاری صنعتی، معدنی و تجاری اعلام شده است. سال گذشته این وزارتخانه ۲۱۵ اولویت و فرصت پولساز سرمایهگذاری را در ۱۵ گروه صنعتی و معدنی اعلام کرده بود؛ اما در سال جاری علاوه بر اضافه شدن گروه «فلزی و لوازم خانگی» به عنوان یکی از گروههای دارای اولویت، ۱۳ فرصت سرمایهگذاری در بخش تجارت نیز اعلام شده است. در بسته راهنما، وزارت صنعت، معدن و تجارت همچنین ۳۰ پروژه را برای سرمایهگذاری به شرکتهای خارجی پیشنهاد کرده است که در هفت گروه «خودرو»، «کشتی سازی»، «معدن»، «فلزات پایه»، «پتروشیمی»، «منسوجات» و «صنایع سلولزی» جای میگیرند.
شرطگذاری برای خارجیها
معرفی فرصتهای پولساز برای سرمایهگذاران خارجی در حالی است که این وزارتخانه در بسته جدید خود سه شرط را برای سرمایهگذاری شرکتهای خارجی در ایران نیز برشمرده است. مطابق این گزارش، در وهله اول سرمایهگذاران ملزم هستند حداقل امکان صادرات ۳۰ درصد کالاهایی که در ایران تولید میشود را فراهم کنند. مطابق شرط دوم کالاهایی که در ایران تولید می شوند، باید رقابتی باشند. از سوی دیگر، در شرط سوم برای سرمایهگذاری در ایران، شرکت خارجی باید بخشی از سرمایه خود را در بخش تحقیقات و توسعه در ایران با هدف انتقال تکنولوژی و دانش فنی صرف کند. در این گزارش این نکته نیز تاکید شده است که سرمایهگذاران خارجی از مزایای قانون سرمایهگذاری خارجی در ایران بهرهمند میشوند و طبق این قانون با سرمایهگذار خارجی مثل سرمایهگذار ایرانی برخورد می شود.
یکی دیگر از موارد قابل توجه در این گزارش چارچوب قراردادی پیشنهادی به شرکتهای خارجی است که علاقهمند به سرمایهگذاری در ایران هستند. مطابق این گزارش ۶ چارچوب قراردادی به سرمایهگذاران پیشنهاد شده که شامل ۱- قرارداد همکاری، ۲- قرارداد تولید با برند یا تحت لیسانس، ۳- قرارداد BOT (احداث، بهرهبرداری و انتقال)، ۴- قرارداد BOO (احداث، تملک و بهرهبرداری)، ۵- قرارداد PPP (مشارکت عمومی- خصوصی) برای پروژههای زیرساختی مثل آب، برق، ریل، جاده و ارتباطات و ۶- قرارداد انتقال تکنولوژی است. مطابق این گزارش سرمایهگذاری شرکتهای خارجی می تواند به صورت سرمایهگذاری متقابل خارجی، انتقال دانش فنی و تحقیقات و توسعه، سرمایهگذاری مستقیم خارجی، تولید با برند و تولید تحت لیسانس باشد.
Read more: http://www.donya-e-eqtesad.com/news/967377/#ixzz3sOIojYfb