توسعه برند ملی
تولید لوازم خانگی رقابتپذیر و توسعه نشان تجاری ملی یکی دیگر از برنامههایی است که در سند چشمانداز پیشبینی شده است. برای تحقق این امر نیز ۸ پیششرط در نظر گرفته شده که عبارتند از: تعیین و ارتقای استانداردهای مرجع داخلی در مجموعههای تولید، تکنولوژی، قطعات، کیفیت، محصولات و خدمات لوازم خانگی مبتنی بر استانداردهای بینالمللی، استفاده از بودجه بند (ق) سازمان بهینهسازی مصرف سوخت برای جایگزینی محصولات فرسوده و گرید انرژی پایین با محصولات رتبه انرژی بالا، طراحی و تولید سبد لوازم خانگی و ایجاد فضای مناسب جهت برندسازی یک یا حداکثر دو برند ملی با قابلیت رقابتپذیری جهانی بهصورتی که این برندها دارای حداقل ۵۰ درصد سهم بازار داخل باشند. براساس این گزارش درحال حاضر بیش از ۴۶۰ برند فعال بزرگ و کوچک لوازم خانگی وجود دارد که مشکلات بسیاری را ایجاد کرده است.
علاوه بر موارد مذکور ایجاد و توسعه مراکز آزمون و تست لوازم خانگی برای دستیابی به استانداردهای جهانی باید در نظر گرفته شود و از سوی دیگر راهاندازی شرکتهای تولیدکننده لوازم خانگی با ظرفیت اسمی با حداقل ۵ درصد از کل بازار لوازم خانگی با رتبه انرژی بالا برای هر گروه محصول و فروش سالانه ۶۵ درصد آن و تخصیص حداقل ۳ درصد فروش بهعنوان بودجه تحقیق و توسعه نیز در اولویت قرار گیرد. درخصوص شرکتهای قطعهساز با سهم بازار حداقل ۲۵ درصد و تخصیص حداقل ۳ درصد فروش نیز به بودجه تحقیق و توسعه در اولویت حمایت دولت قرار گیرند. از سوی دیگر، ایجاد و توسعه شرکتهای بزرگ قطعهساز رقابتپذیر با تاکید بر ادغام و تجمیع و استفاده از مشارکت با تولیدکنندگان بینالمللی به شکلی که برای هرکدام از قطعات اصلی، قطعه سازانی با مقیاس بینالمللی وجود داشته باشد باید در نظر گرفته شود.
توسعه فروش وخدمات پس از فروش
از سوی دیگر هرچند فروش و اختصاص بخشی از بازار به محصولات داخلی از اولویت بسیاری برخوردار است، اما باید خدمات پس از فروش را نیز مدنظر قرار داد. در همین راستا در این سند پیششرطهایی برای خدمات پس از فروش در نظر گرفته شده است که عبارتند از توسعه و ساماندهی شرکتهای ارائهدهنده خدمات پس از فروش در راستای حمایت از مصرفکننده و ایجاد فضای رقابت پذیری محصولات با استانداردهای فنی و ظاهری مربوطه، ساماندهی سیستم پخش، توزیع و واحدهای صنفی عرضهکننده کالاهای لوازم خانگی ایرانی به گونهای که هزینههای فروش صنایع داخلی را کاهش دهد و محصولات باکیفیت با سهولت بیشتر تحویل مصرفکننده شود. توسعه زیرساختهاوسیستمهای فروش، لجستیک و خدمات پس از فروش، تدوین حداقل استاندارد فیزیک و فنی شرکتهای خدمات پس از فروش برای برندهای ایرانی به منظور ارتقای تصویر برند ایرانی و همچنین محدود کردن ورود قارچگونه برندهای غیرمعتبر ایرانی از دیگر مواردی است که در این سند مورد توجه قرار گرفته است. اما تعهد الزامآور از سازمانهای خدمات پس از فروش برای ارائه خدمات ۱۰ ساله محصول و قطعه، ارتقای سطح رضایتمندی و وفاداری شبکه فروش و مصرفکنندگان از برند ایرانی، نظارت برعملکرد شرکتهای لوازم خانگی و واردکنندگان لوازم خانگی در حوزه کیفیت و خدمات فروش و خدمات پس از فروش لوازم خانگی براساس ضوابط ابلاغی، نظارت برعملکرد سیستم نظرسنجی مشتریان و رسیدگی به شکایات، مشارکت در تدوین و نظارت براجرای قانون حمایت از حقوق مصرفکنندگان و آییننامه اجرایی آن و ممنوعیت عرضه کالاهای خارجی که مشابه داخلی دارند در ارگانها و تعاونیهای مصرف از دیگر مواردی است که برای رضایت مشتریان در خدماترسانی باید موردتوجه قرار گیرد. در این سند همچنین همراهی رسانه ملی صدا و سیما و مطبوعات در تبلیغ محصولات خارجی مورد توجه قرار گرفته و برای بانکها نیز وظایفی در نظر گرفته شده است.
بازنگری سیاستها
علاوه بر موارد مذکور در راستای کاربردی بودن قرار است این سند هر ۵ سال مورد بازنگری قرار گیرد. از سوی دیگر برنامههای اجرایی و آییننامههای مربوطه این سند باید در کمیتههای تخصصی شورای سیاستگذاری لوازم خانگی مورد بازنگری قرارگرفته و در شورا به تصویب رسد.