فضای امن
درحالحاضر کشورهای توسعهیافته و صنعتی در جهان، تولید مواد معدنی را بهعنوان یکی از راههای کسب درآمد انتخاب کردهاند. در واقع این کشورها علاوه بر تامین نیاز صنایع داخلی خود، محصولاتی همچون زغالسنگ حرارتی را به کشورهای مصرفکننده و متقاضی آن صادر میکنند.
این در حالی است که تولید و استفاده از این ماده معدنی، بهدلیل آلودگیهای زیستمحیطی، باعث تعطیلی تعداد زیادی از معادن در جهان شده و تولیدکنندگان بزرگ زغالسنگ حرارتی را مجبور به کاهش تولید کرده کرده است.
با این حال شاهدیم همچنان این ماده معدنی در بازار خریدار دارد و قیمتش روبه افزایش رفته است.
فلاح در اینباره که آیا امکان صادرات زغالسنگ حرارتی ایران وجود دارد نیز اینگونه پاسخ داد: با توجه به اینکه معادن زغالسنگ حرارتی کوچک هستند، توانایی لازم برای تامین نیاز کشورهای خارجی به زغالسنگ حرارتی آن هم در کوتاهمدت وجود ندارند و نمیتوان چشماندازی برای آن تعریف کرد. از طرفی اگر زمینه مصرف زغالسنگ حرارتی در کشور ایجاد نشود تولیدی نیز انجام نخواهد شد. در واقع تعادل در عرضه و تقاضای زغالسنگ حرارتی بهعنوان یک عامل مهم و عامل اصلی فعالیت این معادن در ایران به شمار میآید.
وی با تاکید بر داشتن ذخایر قابل قبول در زغالسنگ حرارتی گفت: هماکنون سازمان ایمیدرو و شرکت تهیه و تولید مواد معدنی که ذخایر زغالسنگ حرارتی را در اختیار دارند با شرکتهای مختلف اروپایی مذاکره کرده و آنها تمایل خود را برای سرمایهگذاری در معادن زغالسنگ حرارتی اعلام کردهاند.
فلاح افزود: در این میان جلساتی با شرکتهای خارجی مانند چک، لهستان، چین و اوکراین و… برگزار شده که عمده مشکل و چالش اصلی آنها برای ورود و سرمایهگذاری در معادن زغالسنگ، شرایط موجود برای صادرات محصولات آنها و نبود بسترهای لازم برای این کار است.
وی بر این باور است که باید فضای امنی برای حضور سرمایهگذاران در ایران ایجاد شود تا آنها با اطمینان خاطر منابع مالی خود را به ایران آورده و مشغول کار شوند. در واقع نبود زیرساختهای اولیه برای انتقال محصولات به بنادر کشور یا تغییر و نداشتن ثبات در برخی از موارد قانون معدنی سبب شده تا تمایل آنها برای سرمایهگذاری در ایران کم شود.
به گفته وی زیرا هماکنون ۷۳درصد از بازار زغالسنگ دنیا روی زغالسنگ حرارتی میچرخد اما ایران سهمی در ایران بازار ندارد.
مصرف ککشو داخلی است
به گفته مجری طرح توسعه زغالسنگ طبس خارجیها در حوزه زغالسنگ کک شو نیز وارد نمیشوند.
زیرا میزان مصرف این نوع از زغالسنگ در ایران بیشتر برای مصرف داخلی است و مصرفکننده عمده آن تنها یک شرکت یعنی ذوبآهن اصفهان بوده و اطمینان خاطری برای دریافت بهای زغالسنگ تولید شده برای تولیدکننده وجود ندارد؛ در نتیجه تمایلی برای ورود به این حوزه نخواهند داشت.
منبع: روزنام هصمت