به گفته وی نواقص مدیریت کلان اقتصادی از سوی مسئولان دولت، وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی در جای خود، اما نقص اصلی را باید در مجلسی جستوجو کرد که ضعیف است و نخواسته یا نتوانسته مسئولانه با این مسائل برخورد کند. آنقدر فضا تعجببرانگیز است که شائبه تعمدی بودن برخی سیاستهای اقتصادی در جهت دامن زدن به فضای سوداگری را تداعی میکند.
زمانی که باید نگران شد
این استاد دانشگاه هشدار میدهد: اگر نرخ ارز مدیریت و بر بازار نظارت دقیقی نشود ارزش پول ملی در سراشیبی سقوط قرار میگیرد و آثار زیانباری برای اقتصاد به همراه خواهد داشت.
به گفته وی در اقتصاد ایران جریانهایی به نام نقدینگی سرگردان و نیتهای سوداگری و رکود وجود دارد که میتواند خطرآفرین باشد. حتی برخی از شرکتها حاضرند که داراییهای خود را به ارز تبدیل کنند تا پس از مدتی با افزایش نرخ ارز سود بیشتری به دست بیاورند. درحالی که نمیدانند همین افزایش نرخها به تورم تبدیل شده و سود و دارایی آنها را در بلندمدت از بین میبرد.
وی اظهار میکند: هماکنون رشد حدود ۲۰ درصدی نرخ ارز در سالجاری و رسیدن آن به نرخ ۴ هزار تومان جای نگرانی زیادی ندارد ولی در صورتی که نرخ از این محدودهها بگذرد و باعث داغ شدن بازار شود نگرانیها ایجاد میشود. بنابراین نباید بازار ارز به جایی برسد که مردم برای حفظ داراییهای خود آن را به ارز تبدیل کنند. همان اتفاقی که در چند سال گذشته و در دولت قبل افتاد و بنیانهای اقتصاد را با مشکل مواجه کرد. دولت قبل تصور میکرد با افزایش حدود ۵۰ درصدی میتواند علاوه براین که به خواستههای خود میرسد بازار را نیز مدیریت کند اما در فرصت کوتاهی نرخ ارز تا ۳۰۰ درصد هم افزایش یافت.
وی ادامه میدهد: بنابراین باید جلوی بیدار شدن دیو سوداگری و تقاضای غیرواقعی را در بازار ارز گرفت.