خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
دانشگاه هاروارد امریکا در جایگاه یکی از معتبرترین مراکز علمی و آموزش عالی جهان، در کنار فعالیت‌های اصلی خود دارای زیرمجموعه‌ها و برخی شاخه‌های فرعی از فعالیت‌های متفاوت در حوزه‌هایی مانند سرمایه‌گذاری و مدیریت منابع اقتصادی نیز هست.
شرکت مدیریت منابع هاروارد به‌عنوان بازوی مالی و سرمایه‌گذاری این دانشگاه جزو این زیرمجموعه‌ها به‌شمار می‌رود که عموم مردم اطلاعات چندانی درباره آن نداشته یا حتی از وجود آن نیز بی‌خبرند. این شرکت که وظیفه مدیریت و نظارت بر موقوفات و منابع اهدایی خیرین و همچنین سایر منابع مالی و سرمایه‌های دانشگاه هاروارد را برعهده دارد در روزهای اخیر اقدام به انتشار گزارش عملکرد سالانه سرمایه‌گذاری و بازدهی منابع خود در سال ۲۰۱۶ میلادی کرد، گزارشی که حاکی از عملکرد و نتایجی ضعیف و ناامیدکننده است؛ بازدهی منفی ۲درصدی منابع در اختیار این شرکت خبر از کاهش ۲میلیارد دلاری ارزشی دارایی‌های دانشگاه در مقایسه با سال پیش از آن می‌دهد و این به معنی عملکرد بسیار ضعیف شرکت و مدیران آن براساس معیارهای تعیین‌شده، آن هم با اختلافی بسیار چشمگیر است. ارزش دارایی صندوق شرکت مدیریت منابع هاروارد بیش از ۳۵میلیارد و ۷۰۰میلیون دلار است که تامین این میزان دارایی آن هم از طریق منابع موقوفی و دارایی‌های اهداشده افراد نیکوکار در نوع خود در جهان مثال زدنی است. و از نظر ارزش منابع، بزرگترین دارایی‌های وقفی را در اختیار دارند. اجازه دهید همین ابتدا کمی از مسیر خارج شویم. هر کسی می‌تواند یک سال بد و ناخوشایند داشته باشد اما آنچه که باید موجب نگرانی بیشتر فارغ‌التحصیلان و افراد خیر و نیکوکار شود فرآیندهایی است که دانشگاه و شرکت مدیریت منابع هاروارد برای استفاده و کسب درآمد از این منابع عظیم مالی به کار می‌برند. ابتدا، باید اشاره‌ای کوتاه به تاریخچه این موضوع کنیم. موقوفات هاروارد همیشه به عنوان یک دانشجوی مسئله‌دار مطرح نبود. زمانی این مجموعه جزو بهترین‌های این سرزمین بود. اما ترکیبی از غرور آکادمیک و اصلاحات (غیرضروری) سیاسی، این منابع و سرمایه‌های کلان را به سوی مجموعه‌ای از مشکلات و تصمیم‌گیری‌های پرهزینه هدایت کرد. اجازه دهید از دکتر «تری‌ام بنت» و دیگر فارغ‌التحصیلان و اعضای کادر علمی مشابه او شروع کنیم. او از اعضای مدرسه پزشکی این دانشگاه در سال ۱۹۶۴ میلادی بود و زمانی در زمره افراد خیر و نیکوکار سخاوتمند و منظم این مدرسه پزشکی قرار داشت. بنت یکی از چهره‌های نیکوکار شناخته شده این دانشگاه بود که در گزارش روزنامه نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۴ میلادی و در گفت‌وگویی که با این روزنامه معتبر امریکا انجام داد خطاب به مدیران رده بالای هاروارد و با حالتی تهدیدگونه اعلام کرد اگر روند پرداخت پاداش‌های کلان به مدیران پولی و سرمایه‌گذاری شرکت مدیریت هاروارد که در مقطعی توانسته بودند حجم بازگشت سرمایه شرکت را به سطحی بالاتر از محدوده رایج برسانند قطع نشود، او و برخی همراهانش از اهدای کمک‌های آینده به دانشگاه هاروارد خودداری خواهند کرد. بنت در آن گفت‌وگو اظهار کرده بود: «مدیران اموال وقفی دانشگاه در سال گذشته به اندازه کافی از سرمایه‌های در اختیارشان پول درآورده‌اند تا حدی که بتوان هزینه تحصیل بیش از ۴هزار دانشجوی هاروارد را برای یک سال تامین کرد. » براساس آمار و سوابق موجود، تیم مدیریت اموال وقفی هاروارد که قابلیت درآمدزایی بالایی هم داشتند در یک دوره زمانی توانسته بود با استفاده از این دارایی‌ها سودی قابل‌توجه و ۱۲/۵درصدی را آن هم با دستمزدی پایین‌تر از ارقام پرداختی رقیب موذی‌شان یعنی دانشگاه «ییل» به مدیران موقوفات خود، کسب کند، در شرایطی که نرخ بازگشت سرمایه و سودآوری آن دانشگاه ۸/۸درصد اعلام شده است. درنهایت سران دانشگاه هاروارد در برابر خواسته‌های فارغ‌التحصیلان و استادانی که علاوه بر موارد اشاره شده، به سطوح حقوق و مزایای پرداختی به مدیران شرکت مدیریت منابع هاروارد نیز معترض بودند تسلیم شدند. در ادامه شرکت مدیریت هاروارد (به‌زعم خود) گامی رو به جلو برداشت و مدیران فعال پولی را که عملکرد خوبی داشتند با تیمی دیگر از مدیران فعال و پرتحرک جایگزین کرد، اما بازده سرمایه‌گذاری منابع هرگز بهبود پیدا نکرد.
