هوا فروشی بجای بنزین
با اجراییشدن طرح «کهاب»، بخار منتشرشده از باک خودروها و مخازن زیرزمینی جایگاهها جمعآوری میشود و به سمت نفتکشها هدایت میشود. پس از این نفتکش جهت سوختگیری مجدد به انبار نفت مراجعه میکند. پس از این فرآیند نفتکشها با بهرهجویی از طرح تکمیلی بازوهای بارگیری، بخار بنزین را برای استحصال به واحد بازیافت بخار (VRU) منتقل میکند و از بخار مایع بنزین به دست میآید. اما درحالی که رئیس شرکت پخش و پالایش فرآوردههای نفتی اجرای این طرح را برای اقتصاد و محیطزیست کشور ضروری میداند که جایگاهداران سوخت براین باورند که هزینه اجرای این طرح برای جایگاهداران بسیار بالاست و با توجه به شرایط فعلی قیمتها، اجرای آن هیچ توجیهی به لحاظ اقتصادی برای جایگاهداران ندارد.
هزینه ۱۵۰میلیون تومانی تجهیز هر تلمبه
محمد رئیسیفرد رئیس کانون جایگاهداران سوخت کشور با بیان اینکه اجرای طرح «کهاب» از سال ۸۷ درکشور کلید خورد و تا سال ۹۰، سههزارو۵۰۰ جایگاه درمرحله نخست (۱Stage) به سیستم بازیافت بخار بنزین مجهز شدند، به «شهروند» میگوید: این طرح در دو مرحله اجرا میشود و جایگاهداران سوخت باید در مرحله اول و دوم لوله مجزایی را تا مخزن ایجاد کنند که این مرحله نیز درتعدادی از جایگاهداران سوخت کشور اجرایی شده است. اما مرحله سوم مهمترین مرحله اجرای این طرح درجایگاههای سوخت است که رئیسیفرد اجرای آن را غیرممکن میداند. به گفته او، تجهیز تلمبههای سوختگیری به سیستم تخلیه بخار بنزین و انتقال آن به مخزن، حداقل ۱۵۰میلیون تومان برای جایگاهداران هزینه به بار خواهد داشت. به عبارت دیگر، جایگاهدار برای تجهیز یک جایگاه با ۱۰ تلمبه حداقل باید ۱,۵میلیارد تومان هزینه کند که با توجه به شرایط اقتصادی حاکم برکشور و نحوه قیمتگذاری سوخت در ایران چنین هزینهای هیچ توجیه اقتصادی ندارد.
رئیس کانون جایگاهداران سوخت دربخش دیگری از سخنان خود کوتاهی دولت در ایجاد بسترهای لازم برای اجرای طرح «کهاب» را مورد انتقاد قرار داد و افزود: درحالی که اجرای این طرح ابتدا باید از نفتکش و انبارها آغاز میشد و دولت این بخشها را به سیستم لازم تجهیز میکرد، از جایگاههای سوخت درکشور آغاز شد.
به گفته او، میزان بخار بنزین در هر هزار لیتر باید ۴,۵ لیتر باشد، حال آنکه این رقم در استانهای گرمسیر بیش از ۱۰ لیتر و استانهای سردسیر و تهران ۵ لیتر به ازای هر هزار لیتر است که این مسأله مورد اعتراض خود جایگاهداران نیز است. با این حال، جایگاهداران درحالی خود از بالابودن بخار بنزین زیان میبینند که درنهایت ناچار به پرداخت جریمه کمفروشی بنزین نیز میشوند. بعضا شاهد هستیم جایگاهی که گردش مالی ماهانه آن حدود ۱۵میلیون تومان است، درنهایت مجبور به پرداخت جریمه ۲۰۰میلیون تومان درپایان سال میشود، درحالی که هیچ نقشی در این هدررفت و به اصطلاح کمفروشیها نداشته است.