ایتالیاییها بیشتر در حوزه حمل و نقل ریلی و بنادر اظهار تمایل به سرمایهگذاری کردند و جلسات متعددی طی ۵ ماه اخیر بین هیاتهای ایرانی و این کشورها برگزار شده است. البته شرکتهای آلمانی هم در یکسری از مسائل مربوط به حمل و نقل هوایی با فرانسویها شریک هستند و بنابراین در پروژههای هوایی، آلمانیها، انگلیسیها و اسپانیاییها هم حضور دارند ولی بهصورت مستقل در دو، سه موضوع دیگر هم اعلام آمادگی کردهاند که یکی در ساخت واگن و تجهیزات حمل و نقل ریلی است و دیگری در حوزه فرودگاهها است که برای همکاری اظهار تمایل کردهاند. همچنین قرار است یک کار نرم افزاری هم از طرف آلمانیها برای کمک به بازسازی و بهروزرسانی سازمانهای زیرمجموعه وزارت راه وشهرسازی مانند سازمان هواپیمایی کشوری، ایران ایر و مجموعه وزارت راه وشهرسازی صورت بگیرد که درحال حاضر با این شرکتها در حال مذاکره هستیم تا با کمک آنها کل سیستم اداری وزارت راه وشهرسازی معاینه مجدد و بازطراحی شود.
بیشترین حساسیت شرکتهای خارجی که تاکنون برای سرمایهگذاری در پروژههای راه وشهرسازی با آنها مذاکره کردهاید بر چه عاملی تمرکز دارد و برای از بین بردن این حساسیتها در وزارت راه وشهرسازی چه تدابیری اندیشیده شده است؟
در حوزه سرمایهگذاری بیشترین حساسیت و هراس این شرکتها در مورد بازگشت تحریمها است که اگر تحریمها بر گردد تکلیف ادامه فعالیت شرکتها و بانکهای آنها چه خواهد شد؛ چون این سرمایهگذاران تمام سرمایهشان را از موجودی شخصی هزینه نمیکنند و بخشی از این سرمایهها را در قالب تسهیلات بانکی از کشور خودشان دریافت میکنند و در نتیجه علاوه بر مدیران شرکتها، بانکهای این کشورها این نگرانی را دارند که اگر تحریمها برگردد چه وضعیتی خواهند داشت. البته در شیوه نامههای مربوط به ضوابط سرمایهگذاری خارجی، به این سوالات و به این نگرانیها پاسخ داده شده که در صورت بازگشت تحریمها در طول دوره سرمایهگذاری تکلیف به چه صورت است؟ البته ما احتمال بازگشت تحریمها را تقریبا منتفی میدانیم و فکر میکنیم که دولت ایران با سیاستهایی که به کار گرفته اجماع جهانی برای تحریمها را از بین برده است. اما به هر حال این احتمالات هم در نظر گرفته شده که در صورت بازگشت تحریمها شرکتهای سرمایهگذار وقت کافی برای انتقال سرمایهها به مقصد جدید را خواهند داشت یا اینکه میتوانند از سایر راهکارها استفاده کنند و در واقع اینگونه نیست که در صورت بازگشت تحریمها فورا و بهصورت یک شبه سرمایهگذاریهای انجام شده به خطر بیفتد. در واقع نوعی دوره حفاظت از سرمایهگذاریهای صورت گرفته وجود دارد تا بتوانند در صورت بازگشت تحریمها چارهجوییهای لازم را به عمل آورند.
گفته میشود شخص شما بهطور متوسط هفتهای سه نشست با شرکتهای خارجی در وزارت راه وشهرسازی برگزار میکنید. بیشترین تمایل برای برگزاری این جلسات و نشستها از طرف وزارت راه وشهرسازی است یا بنا به تمایل شرکتهای خارجی صورت میگیرد؟
قطعا خارجیها هم به برگزاری این جلسات تمایل دارند چرا که فضا و جو سرمایهگذاری در ایران از زمان امضای برجام تاکنون تفاوت زیادی پیدا کرده و متناسب با تغییر نگاه بینالمللی به ایران سرمایهگذاری در کشور ما به یک فرصت طلایی تبدیل شده است. اگر شرایط ایران را با سایر کشورهای همسایه مقایسه کنید میبینید که در اغلب این کشورها ناامنی، جمعیت محدود، کمبود نیروی انسانی تحصیلکرده و متخصص، اقتصادهای تحت فشار همراه با بدهیهای مختلف و… جزو خصوصیات اصلی آنها است. در ایران تحریمها اگر چه اشکالاتی داشته اما محاسنی هم داشته از جمله اینکه ما بدهیهای خارجی نداریم، در داخل پتانسیلهای بزرگ نیروی انسانی و منابع زیرساختی داریم و مهمتر از همه اینکه بازار اقتصادی ایران بازاری است که اگر شرکتهای خارجی بخواهند امروز به آن ورود پیدا کنند در حال حاضر ظرفیت اینکه بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار پروژه در آن اجرا شود و سرمایهگذاری در آن صورت بگیرد وجود دارد، این حجم فرصت امروز در هیچ جای دنیا به این شکل وجود ندارد. البته در کنار این ابراز تمایل به سرمایهگذاری در ایران ما هم تلاش میکنیم از این استقبال استفاده کنیم و با استراتژیهای مناسب جذب سرمایهگذار خارجی آنها را به سمت پروژه یا پروژههای مشخصی هدایت کنیم.
دولت خط قرمز مذاکرات وزارتخانهها با شرکتهای خارجی را در دو عامل «مذاکره بی واسطه و بدون حضور دلالان» و «الزام به ورود سرمایه خارجی» تعیین کرده است به این معنی که خارجیها نباید روی پول واعتبارات ایران حساب کنند بلکه باید با سرمایه خودشان وارد کشور شوند. آیا این دو خط قرمز از طرف شرکتهای خارجی مذاکرهکننده با وزارتخانه رعایت شده است؟ از طرف شما چطور؟