ایران هنوز با هیچ یک از کشورهای دنیا به صورت رسمی پیمان پولی نبسته و حتی با همانهایی هم که قرارداد امضا کرده، وارد فاز اجرایی نشده است. هرچند برجام اجرا و بخشی از تحریمها هم رفع شد
اما هنوز تحریم دلاری یا همان U-Turn برای ایران پابرجاست که به گفته برخی از کارشناسان در حال حاضر بهترین فرصت برای انعقاد پیمانهای پولی دوجانبه است تا لازم نباشد برای رفع تحریم دلار، امتیازاتی اعطا کنیم. استفاده از پیمانهای پولی دو یا چندجانبه این امکان را فراهم میکند که طرفین با حساب دقیق ارز ملی، بدون نیاز به دلار و بدون تحمل خسارت ناشی از کاهش نرخ ارز، به مبادلات اقتصادی بپردازند. همچنین امکان ردیابی پرداختهای بینالمللی از سوی سیستم مالی و امنیتی کشورهایی مانند امریکا وجود نخواهد داشت و این کشور نمیتواند به آسانی از حربه تحریم استفاده کند. پیمان پولی تجارت را نیز تسهیل میبخشد، این در حالی است که بهعنوان مثال اگر در پیمان پولی با ترکیه لیر دچار افت ارزش شود، کشور ما ضرر نخواهد کرد، چرا که مبنای محاسبات برای پرداختها، میتواند ارز پایداری مانند یورو باشد، بهعنوان نمونه ترکیه میتواند معادل یک میلیون یورو، به ما لیر پرداخت کند. برخی هم معتقدند در شرایط پساتحریم نیازی به انعقاد پیمانهای پولی نیست و اگر تحریم دلاری حذف شود دیگر این طرح فایدهای برای ایران ندارد. اما باید این نکته را نیز در نظر گرفت که میتوان برای همیشه ایران را درمقابل تحریمها واکسینه کرد تا اگر دوباره تحریمها به حالت اولیه خود بازگشت، مشکلی برای تجارت ایجاد نشود. کشورهایی مانند چین و روسیه در حالی روز به روز در حال گسترش انعقاد پیمان پولی با کشورهای دیگر دنیا هستند که ایران هنوز یک پیمان پولی که منجر به نتیجه شود، ندارد. با این حال روسیه به تازگی از ایران خواسته تا در تجارت فیمابین از واحد پول ملی دو طرف استفاده شود؛ یعنی همان پیمان پولی دوجانبه. چین هرروز در حال انعقاد یک پیمان پولی با کشورهای دنیا است که به گفته کارشناسان مهمترین دلیل این مسئله، آن است که یوان چین به تازگی بهعنوان پنجمین ارز معتبر وارد سبد حق برداشت مستقیم صندوق بینالمللی پول شده و این کشور بزرگترین صادرکننده جهان هم نام گرفته است.