خوزه گرازیانو دا سیلوا، رئیسکل فائو نیز در این رابطه گفت: «در این گزارش پیشبینی شده است که میانگین کالری در دسترس هر فرد طی یک روز در کشورهای کمتر توسعهیافته و اقتصادهای نوظهور افزایش خواهد یافت اما ما همچنین میدانیم که افزایش غذا به تنهایی برای مقابله با فقر غذایی و سوءتغذیه کافی نیست. دسترسی به کالریهای تکمیلی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و چالش بزرگتر، مبارزه با سوءتغذیه است. مبارزه با سوءتغذیه هم نیازمند رژیم غذایی متنوع، ایمن و مغذی است و ایدهآل این است که در شرایطی تولید شود که کمتر در معرض آسیبهای جوی باشد.»
آسیای جنوب شرقی
این گزارش هر ساله بر یک موضوع تمرکز میکند و تمرکز آن این بار بر آسیای جنوب شرقی است. بر این اساس، رشد اقتصادی این منطقه قوی بوده و بخشهای کشاورزی و شیلات از سرعت بالایی برخوردار بوده است. این گزارش نشان میدهد این رشد قدرتمند این منطقه را قادر ساخته طی سالهای اخیر از معضل سوءتغذیه رهایی یابد اما رشد بخش کشاورزی و شیلات بهویژه در بخش ماهیها و روغن پالم صادراتی موجب افزایش فشار بر منابع طبیعی شده است. بر این اساس در چشمانداز ۱۰ سال آینده این منطقه رشد تولید روغن پالم کند خواهد شد، باردهی زمینهای کشاورزی افزایش خواهد یافت اما وسعت زمینهای زیر کشت تنها ۱۰ درصد افزایش خواهد یافت. درحالیکه این افزایش در دهه گذشته تا ۷۰ درصد بوده است.
چند پیشبینی مهم دیگر برای ۱۰ سال آینده جهان
طی ۱۰ سال آینده رشد تقاضا برای گوشت در میان گروههای بزرگ کمدرآمد یک درصد خواهد بود درحالیکه این نرخ رشد در دهه گذشته ۶ درصد بوده است. انتظار میرود تقاضای سرانه برای شکر که طی یک دهه اخیر رشدی ۶/ ۵ درصدی را تجربه کرد، در ۱۰ سال آینده به ۱/ ۸ درصد برسد. تا ۱۰ سال آینده هندوستان به پرجمعیتترین کشور جهان تبدیل خواهد شد و سرانه مصرف شیر آن همچنان رو به رشد و در سطح بالایی خواهد بود و انتظار میرود در دهه پیشرو، این کشور ۴۲ درصد از رشد تولید شیر جهان را به خود اختصاص دهد. انتظار میرود که تولید سوختهای زیستی طی ۱۰ سال آینده ۱۷ درصد رشد کند این در حالی است که این رشد در دهه گذشته ۹۰ درصد بوده است. پیشبینی میشود رشد باردهی عامل ۸۵درصد از افزایش تولید گندم و ۹۰ درصد از افزایش تولید ذرت باشد درحالیکه افزایش مناطق زیر کشاورزی ۲ درصد خواهد بود. در عوض، ۱۴ درصد افزایش در سطح زیر کشت سویا، عمدتا در آمریکای جنوبی عامل ۶۰درصد از افزایش تولید جهانی خواهد بود. انتظار میرود تا سال ۲۰۲۶ ماهی، نیمی از پروتئین حیوانی مصرفی در چین و آسیای جنوب شرقی باشد. در نهایت پیشبینی میشود که در میانه این دوره مورد بررسی، کل تولید ماهیهای پرورشی از کل تولید آبزیان غیرپرورشی بیشتر خواهد شد.