قلم در قرآن و روایات
در اهمیت و قداست «قلم» همین بس که پروردگار جهان، هم به «قلم» و هم به آنچه از آن بر صفحه کاغذ، نقش می بندد، سوگند یاد می کند: «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آنچه با قلم می نویسند.» (قلم: ۱) در نخستین آیه های وحی نیز سخن از ستایش از قلم است: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذی خَلَقَ… الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ بخوان به نام پروردگارت، آن که آفرید… آن که به واسطه قلم آموخت.» (علق: ۱ و ۴) همچنین در روایتی از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم: «سه چیز است که حجاب ها را از میان برمی دارد و به پیشگاه با عظمت خداوند می رسد: صدای گردش قلم های دانشمندان،…».
قلم می تواند یکی از مهم ترین ابزار فرهنگ سازی و شخصیت سازی در یک سرزمین باشد و زمینیان را با آسمان و «ماده» را با «معنی» پیوند دهد.
همین «جوهر» فرو چکیده از نوک قلم است که با خون شهیدان قابل رقابت است و در مکانی فراتر از خون شهدا قرار می گیرد؛ چه اینکه رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود:
«یوزَنُ یوْمَ الْقِیامَه مِدادُ الْعُلَماءِ وَ دِماءُ الشُّهَداءِ فَیرْجَحُ مِدادُ الْعُلَماءِ عَلی دِماءِ الشُّهَداءِ؛ روز قیامت، مُرکب عالمان و خون شهیدان با هم وزن می شوند و مرکب عالمان بر خون شهیدان برتری می یابد.»
قلم از منظر علما و اندیشمندان
امیدوارم که بشر به رشدی برسد که مسلسلها را به قلم تبدیل کند.
آن وقتی مردم به مقاصد اسلامی انسانی و به کمال دانش و علم می رسند که قلمها بر مسلسلها غلبه کند و میدان، میدان قلم باشد، میدان علم باشد.
کسی که قلم به دست میگیرد، بداند که مورد سؤال قرار میگیرد که اینکه نوشتی، چه بود؟
بدانید که این قلمها که در دست شماست، در محضر خداست الان، و هر کلمه ای که نوشته بشود، بعد سؤال میشود که چرا این کلمه نوشته شده است.
قلم باید دست اشخاص صالح باشد، دست اَفاضِل باشد. وقتی قلم به دست اراذل افتاد، مفسده ها زیاد خواهد شد.