جهانی شدن اقتصاد و تشدید فضای رقابت اقتصادی بین کشورها موجب شده که افزایش مقیاس بنگاهها به ضرورتی اجتنابناپذیر برای بقای آنها بدل شود.
گسترش بازارهای ملی به بازارهای جهانی از سویی فرصتهای صرفههای مقیاس را توسعه داده و برخورداری اقتصادهای کوچکتر را نیز از چنین صرفههایی میسر ساخته، اما از سوی دیگر ارتقای فناوریها و ضرورت هرچه بیشتر تحقیق و توسعه و نیز تشدید فعالیتهای بازاریابی و خدمات مشتریان و دیگر هزینهها و مخاطرات (بهویژه در بازارهای صادراتی) قابلیتهایی را ضروری ساخته که غالبا بنگاههای بزرگتر از آن برخوردارند.
این در حالی است که در ایران مقیاس فعلی بنگاهها از نظر تعدد و پراکندگی بالای بنگاهها در بسیاری از رشتههای صنعتی، اجازه بازیگری به آنها را در بازارهای ساختار یافته جهانی نمیدهد، بنابراین اتخاذ سیاستهای رقابت مدیریت شده و ترغیب بنگاهها به ادغام و یکپارچهسازی بهمنظور تقویت توان و قابلیت رقابت بینالمللی آنها بهویژه در دوران پسابرجام، اجتنابناپذیر به نظر میرسد. در پژوهشی که از سوی فرزاد مرادپور، عضو هیات علمی موسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی صورت گرفته، ترغیب ادغام بنگاههای صنعتی در جهت ارتقای توان رقابتی با تجربه ۶ کشور جهان بررسی شده که خلاصهای از آن در ادامه میآید. روند فزاینده تصویب قوانین ملی رقابت در جهان در دهههای اخیر با تشدید روندهای ادغام و تملک بنگاهها در ابعاد ملی و فراملی همراه بوده است. با وجود آنکه ضوابط کنترلکننده موجود در قوانین رقابت و ضدانحصار کشورها نقشی بازدارنده نسبت به افزایش تمرکز در قالب ادغام بنگاهها دارد، اما تجربیات متعدد بینالمللی حاکی از اتخاذ سیاستهای مشخصی از سوی دولتها برای ترغیب ادغام بنگاهها و شکلگیری بنگاههای بزرگ مقیاس بهویژه در مقاطعی از توسعه است که به بیان نمونههایی از آنها میپردازیم.
برچسببنگاهها بنگاههای ایرانی تملک بنگاهها جهانی شدن اقتصاد چین ژاپن قوانین رقابت کره جنوبی
همچنین ببینید
چین واردات سنگ آهن از هند را ۹۰ درصد افزایش داد
چین به عنوان برترین تولیدکننده فولاد جهان در سال گذشته با کاهش سهم واردات سنگ ...